കേരള രാഷ്‌ട്രീയത്തിൽ “ആദർശധീരൻ” എന്ന പ്രതിഛായയോടെ നിലകൊണ്ട എ.കെ. ആൻറണിയെക്കുറിച്ചുള്ള വിലയിരുത്തലുകൾ വീണ്ടും ശക്തമായി ഉയർന്നുവരുകയാണ്. ഏറെക്കാലം ദേശീയരാഷ്‌ട്രീയത്തിലെ ‘മാന്യതയുടെ മുഖം’ എന്ന് വിളിക്കപ്പെട്ട ആൻറണി, യഥാർത്ഥത്തിൽ സ്വാർത്ഥതയും കുതന്ത്രവും നിറഞ്ഞ ഒരു നേതാവായിരുന്നു എന്നതാണ് വിമർശകരുടെ വാദം.
ഇന്ദിരാഗാന്ധിയോട് പ്രതിഷേധിച്ച് സ്ഥാനത്യാഗം നടത്തിയതിലൂടെ ആൻറണി നേടിയ “മഹാൻ” ഇമേജ്, കോൺഗ്രസ് പാർട്ടിയെ പ്രതിസന്ധിയിലാഴ്‌ത്തിയ ഒന്നായി മാറി. പിന്നാലെ മാർക്സിസ്റ്റ് പാളയത്തിലേക്കുള്ള വഴിതിരിവും, നായനാരിനെ തള്ളിപ്പറഞ്ഞ് കോൺഗ്രസിലേക്കുള്ള തിരിച്ചുവരവും, കേരള രാഷ്‌ട്രീയത്തിലെ ഏറ്റവും വിവാദകരമായ അഭ്യാസങ്ങൾ ആയിരുന്നു. സ്വന്തം ഉയർച്ചയ്‌ക്കായി കൂട്ടാളികളെ പിന്നിൽ നിന്ന് കുത്തിയതിന്റെ പേരിലാണ് ആൻറണി ഏറെ വിമർശിക്കപ്പെടുന്നത്.
2003-ൽ നടന്ന മുത്തങ്ങ സമരം, കേരളത്തിന്റെ ജനാധിപത്യ ചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും കരിമ്പട്ടമായിരുന്നു. ആയിരക്കണക്കിന് ആദിവാസികൾ സമരം നടത്തുമ്പോൾ, പോലീസിന്റെ രക്തവേട്ട നടന്നു. വിനോദ് കുമാർ എന്ന പോലീസുകാരനും, ജോഗി എന്ന ആദിവാസിയും ജീവൻ നഷ്ടപ്പെടുത്തി. എന്നാൽ മുഖ്യമന്ത്രിയായിരുന്ന ആൻറണി, പോലീസിന്റെ ക്രൂരത തടയാൻ ഒന്നും ചെയ്തില്ല.
സമവായം സാധ്യമായിരുന്നിടത്ത് അധികാരത്തിന്റെ അമിതവിശ്വാസം മാത്രം പ്രവർത്തിച്ചു. മുത്തങ്ങ, എത്ര ശ്രമിച്ചാലും കഴുകിക്കളയാനാകാത്ത ഒരു രാഷ്‌ട്രീയക്കളങ്കമായി ആൻറണിയുടെ പേരിനോട് ചേർന്ന് നിലനിൽക്കും.
ശിവഗിരിയിലും സമവായത്തിന് പകരം അധികാരം പ്രകടിപ്പിക്കാനായിരുന്നു ശ്രമം. അതിന്റെ ഫലമായി കലാപവും കലുഷിതത്വവും വളർന്നു. സമാധാനത്തിന്റെ പ്രതീകമായിരുന്ന ശിവഗിരി കലാപഭൂമിയായി മാറി
ഒരു നേതാവിനെ വിലയിരുത്തുമ്പോൾ, അദ്ദേഹം വഹിച്ച പദവികൾ മാത്രമല്ല, ജനങ്ങളോടുള്ള ഉത്തരവാദിത്വവും കൂടി പരിഗണിക്കപ്പെടുന്നു. കോൺഗ്രസിനോടുള്ള അമിതമായ കടപ്പാടുകളല്ലാതെ, സ്വന്തം ഉയർച്ചയ്‌ക്കായി പ്രവർത്തിച്ച ആൻറണിയുടെ രാഷ്‌ട്രീയജീവിതം, കേരള ജനതയ്‌ക്കു വലിയ പാഠം നൽകി.
മുത്തങ്ങയും ശിവഗിരിയും, കേരളത്തിലെ ജനാധിപത്യത്തെ തളർത്തിയ രണ്ടു സംഭവങ്ങൾ, ആൻറണിയുടെ പേരിൽ നിന്നു ഒരിക്കലും വേർപെടുകയില്ല.
ചരിത്രം, ഒരിക്കൽക്കൂടി തെളിയിക്കുന്നത്: “ആദർശത്തിന്റെ മുഖംമൂടി ധരിച്ചാലും, ചോരപ്പാടുകൾ മറച്ചുവയ്‌ക്കാൻ സാധിക്കില്ല.”