“இந்தியாவின் பெரிய சோலார் பூங்காக்கள் பலவும் 2010-ஆம் ஆண்டுகளின் நடுப்பகுதியில் அமைக்கப்பட்டவை. பெருமளவிலான சோலார் கழிவுகள் இன்னும் 10 – 15 ஆண்டுகளில் தான் வரவுள்ளன,” என தார்க்ரே (Targray) எனும் எரிசக்தி நிறுவனத்தை சேர்ந்த ரோஹித் பஹ்வா கூறுகிறார்.

இந்தியாவின் சோலார் கழிவுகள் குறித்த மதிப்பீடுகள் உலகளாவிய போக்கை பிரதிபலிப்பதாக உள்ளன. 2010-ஆம் ஆண்டுகளில் நிகழ்ந்த வேகமான சூரிய மின்சக்தி விரிவாக்கத்தைத் தொடர்ந்து, அமெரிக்கா 2030-ஆம் ஆண்டுக்குள் 1,70,000 முதல் ஒரு மில்லியன் டன் வரையும் சீனா கிட்டத்தட்ட ஒரு மில்லியன் டன் சோலார் கழிவுகளையும் உருவாக்கக்கூடும் என மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது.

எனினும், கொள்கை ரீதியாக வித்தியாசங்கள் உள்ளன.

அமெரிக்காவில் இது பெரும்பாலும் சந்தை சார்ந்ததாக உள்ளது. மாகாண விதிகளின் அடிப்படையிலானதாக இருக்கிறது. சீனா இந்த விஷயத்தில் இந்தியாவை போன்று இன்னும் வளர்ந்துவரும் ஒன்றாகவே உள்ளது. பிரத்யேக ஒழுங்குமுறை கட்டமைப்புக்கு பற்றாக்குறை நிலவுகிறது.

2022-ஆம் ஆண்டில் இந்தியா சோலார் பேனல்களை மின் கழிவுகள் விதிமுறைகளின் கீழ் கொண்டு வந்தது. இதன் மூலம் சோலார் பேனல்கள் காலாவதியான பிறகு அதன் கழிவுகளை சேகரித்தல், தேக்கி வைத்தல், பிரித்தெடுத்தல் மற்றும் மறுசுழற்சி ஆகியவற்றுக்கு உற்பத்தியாளர்களே பொறுப்பாவார்கள்.

வீடுகள் மற்றும் சிறியளவில் அமைக்கப்பட்டுள்ள சோலார் பேனல்களில் இந்த விதிமுறை சரியாக செயல்படுத்தப்படுவதில்லை என்று நிபுணர்கள் கூறுகின்றனர். இவை அளவில் சிறிதாக இருந்த போதிலும் இதனால் உருவாகும் கழிவுகளை கண்காணித்தல், சேகரித்தல் மற்றும் மறுசுழற்சி செய்வது கடினம் என்பதால் அவை குறிப்பிடத்தக்க அளவிலான கழிவுகளை உருவாக்கும்.

சேதமான அல்லது நிராகரிக்கப்பட்ட பேனல்கள் அடிக்கடி குப்பைக் கிடங்குகள் அல்லது அங்கீகாரமற்ற மறுசுழற்சி அமைப்புகளிடம் சென்று சேர்கின்றன. இங்கு கையாளப்படும் பாதுகாப்பற்ற முறைகளால் அவற்றிலிருந்து நச்சுப்பொருட்கள் வெளியாகக்கூடும். இதுதொடர்பான கருத்தை அறிய மத்திய புதுப்பிக்கத்தக்க எரிசக்தி அமைச்சகத்தை பிபிசி தொடர்புகொண்டது.

“சோலார் எரிசக்தி கடந்த 20 ஆண்டுகளாக தூய்மையான ஆற்றல் எனும் மாயையை உருவாக்கியுள்ளது, ஆனால், சோலார் பேனல்களை மறுசுழற்சி செய்வதற்கான தீவிரமான திட்டம் இல்லையெனில், அவை பேனல்கள் நிறைந்த மயானங்களை மட்டுமே விட்டுசெல்லுமே தவிர, ஒரு பெரும் பாரம்பரியத்தை அல்ல,” சுற்றுச்சூழல் நிபுணர் சாய் பாஸ்கர் ரெட்டி நக்கா.

சவால்கள் உள்ள போதிலும் புதிய வாய்ப்புகள் இல்லாமல் இல்லை என நிபுணர்கள் கூறுகின்றனர்.

“கழிவுகள் அதிகரிக்கும் போது அதை எப்படி மறுசுழற்சி செய்வது என அறிந்த நிறுவனங்களுக்கான தேவை அதிகமாகும்,” என பஹ்வா கூறுகிறார்.

திறம்பட மறுசுழற்சி செய்யும்போது 2047-ஆம் ஆண்டுக்குள் பழைய பேனல்களில் இருந்து 38% மூலப்பொருட்களை மீட்டு புதிய பேனல்களுக்கு பயன்படுத்த முடியும் என்றும், சுரங்கங்களிலிருந்து வெளியாகும் 37 மில்லியன் டன் கார்பன் உமிழ்வை தடுக்க முடியும் என்றும் CEEW கூறுகிறது.

இந்தியாவில் ஏற்கெனவே கண்ணாடி மற்றும் அலுமினியத்திற்கும் சோலார் மின்கலங்களில் காணப்படும் சிலிகான், சில்வர் மற்றும் காப்பருக்கான சந்தைகள் உள்ளன. எனவே அவற்றை பிரித்தெடுத்து புதிய பேனல்கள் அல்லது மற்ற தொழில்களில் பயன்படுத்த முடியும் என, ஆய்வின் இணையாசிரியர் அகன்ஷா தியாகி கூறுகிறார்.

தற்போது, பெரும்பாலான சோலார் கழிவுகள் அடிப்படையான முறைகளில் மட்டுமே மறுசுழற்சி செய்யப்படுகின்றன, இதனால் குறைவான மதிப்புடைய கண்ணாடி மற்றும் அலுமினியம் மட்டுமே பிரித்தெடுக்கப்படுகின்றன. மதிப்புமிக்க பொருட்கள் இழக்கப்படுகின்றன, சேதமடைகின்றன அல்லது குறைவான அளவிலேயே பிரித்தெடுக்கப்படுகின்றன.

அடுத்த தசாப்தம் இந்தியாவின் சூரிய எரிசக்தி இலக்குகளுக்கு முக்கியமானது என நிபுணர்கள் கூறுகின்றனர். ஒழுங்கமைக்கப்பட்ட தன்னிறைவு பெற்ற மறுசுழற்சி கட்டமைப்பு, வீடுகள் அளவிலான விழிப்புணர்வு மற்றும் கழிவுகள் சேகரிப்பு – சோலார் தொழில் மாதிரிகளை ஒருங்கிணைத்தல் என இந்தியா வேகமாக செயல்பட வேண்டியுள்ளது.

“சோலார் மின்சக்தி மூலம் லாபமடையும் நிறுவனங்கள், சோலார் பேனல்கள் காலாவதியானவுடன் என்னவாகின்றன என்பதற்கும் பொறுப்பாக வேண்டும்,” என சுற்றுச்சூழல் நிபுணர் சாய் பாஸ்கர் ரெட்டி நக்கா கூறுகிறார்.

“முறையான மறுசுழற்சி திட்டம் இல்லாவிட்டால், தூய்மையான எரிசக்தி என்பது அதிகளவிலான கழிவுகளாகவே இருக்கும்,” என அவர் எச்சரிக்கிறார்.

– இது, பிபிசிக்காக கலெக்டிவ் நியூஸ்ரூம் வெளியீடு