பிரிட்டன் உட்பட 100க்கும் மேற்பட்ட நாடுகளில் திருமண உறவில் பாலியல் வன்புணர்வு சட்டவிரோதம் என்று அறிவிக்கப்பட்டுள்ளது.

பிரிட்டனில் இது 1991-ஆம் ஆண்டில் அமலானது. ஆனால் பாகிஸ்தான், ஆப்கானிஸ்தான் மற்றும் செளதி அரேபியா உட்பட 30-க்கும் மேற்பட்ட நாடுகளில் மனைவியின் சம்மதம் இல்லாமல் அவரை நிர்பந்தித்து கணவன் உடலுறவு கொள்வது குற்றமில்லை என்கிற நிலை இருக்கிறது. அந்த வரிசையில் இந்தியாவும் இருக்கிறது.

1860ஆம் ஆண்டு முதல் நடைமுறையில் உள்ள இந்திய தண்டனைச் சட்டத்தின் 375ஆவது பிரிவை ரத்து செய்யக் கோரி சமீப ஆண்டுகளில் பல மனுக்கள் தாக்கல் செய்யப்பட்டுள்ளன. உடலுறவில் வன்புணர்வின் கீழ் வராத பல விலக்குகளை இந்த சட்டம் குறிப்பிடுகிறது. அதில் ஒன்று ‘மைனர் அல்லாத தன் மனைவியுடன் கணவன் கொள்ளும் உடலுறவு’.

இதுபோன்ற காரணங்களை நவீன காலத்தில் ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது என்றும் யார் செய்தாலும் கட்டாய உடலுறவு என்பது பாலியல் வன்புணர்வுதான் என்றும் நடப்பு சட்டத்தை எதிர்ப்பவர்கள் கூறுகின்றனர்.

ஐக்கிய நாடுகள் சபை, மனித உரிமை கண்காணிப்பகம் மற்றும் ஆம்னெஸ்டி இண்டர்நேஷனல் ஆகிய அமைப்புகள், திருமண பந்தத்தில் பாலியல் வன்முறையை குற்றமாக்க இந்தியா மறுப்பது குறித்து கவலை தெரிவித்துள்ளன.

ஆனால் உடலுறவுக்கான சம்மதம் திருமணத்தின் “ஒன்றிணைந்த பகுதி” என்றும் மனைவி பின்னர் அதில் இருந்து பின்வாங்க முடியாது என்றும் இந்திய அரசு, மதக் குழுக்கள் மற்றும் ஆண் உரிமை ஆர்வலர்கள் கூறுகின்றனர். சட்டத்தில் திருத்தம் செய்வதற்கான எந்தவொரு முயற்சியையும் அவர்கள் எதிர்க்கின்றனர்.

நீதிமன்றங்கள் முரண்பாடான தீர்ப்புகளை வழங்கி வருகின்றன, சில நீதிமன்றங்கள் கணவன் மீது பாலியல் வன்கொடுமை வழக்கு தொடர அனுமதிக்கின்றன, ஆனால் சில நீதிமன்றங்கள் மனுவை நிராகரிக்கின்றன.

டெல்லி உயர்நீதிமன்றம் ’ஒருமித்த கருத்து’ இல்லாத தீர்ப்பை வழங்கியதையடுத்து இந்த வழக்கு 2022 ஆம் ஆண்டு உச்ச நீதிமன்றத்திற்கு வந்தது. உச்ச நீதிமன்றம் ஆகஸ்ட் மாதம் விசாரணையைத் தொடங்கியது.