தனியாக வாழ்பவர்கள் சந்திக்கும் பல சிக்கல்களுக்கு நம் சமூகத்தில் விடையே கிடையாது என்று கூறுகிறார் எழுத்தாளர் ராஜசங்கீதன்.

“குறிப்பாக தனியாக வாழ்பவர்கள், விவாகரத்து பெற்றவர்கள் அல்லது துணையை இழந்தவர்களின் பாலியல் தேவைகள் குறித்து இங்கு யாரும் பேசுவதில்லை. அதற்கு அவர்கள் முன்வைக்கும் தீர்வு, ‘திருமணம் செய்துகொள்’. திருமணம் என்பதைத் தாண்டி ஆண்-பெண் இடையே வேறு எந்த உறவும் இருக்கக்கூடாது என்பதில் இந்த சமூகம் கவனமாக இருக்கிறது” என்கிறார் அவர்.

ஒருவருக்கு திருமணத்தின் மீதோ அல்லது அதைச் சுற்றியுள்ள கடமைகள், கட்டுப்பாடுகள் மீதோ விருப்பம் இல்லை என்பதற்காக, அவருக்குத் துணையே இருக்கக்கூடாது அல்லது துணையை அவர் விரும்பவில்லை என்றோ அர்த்தமில்லை என்கிறார் எழுத்தாளர் ராஜசங்கீதன்.

“தனியாக வாழும் பெண்கள், ஏதேனும் ஆணிடம் பேசினால் அதை வேறு மாதிரியாக சித்தரிக்கும் வழக்கம் கிராமத்தில் மட்டுமல்ல நகரத்திலும் உள்ளது. பல்வேறு தனிப்பட்ட காரணங்களுக்காக திருமணம் வேண்டாம் என்ற முடிவில் இருக்கும் ஒருவர் நட்பாகவோ, காதலாகவோ அல்லது பாலியல் தேவைக்காகவோ ஒருவருடன் பழகுவதற்கு இந்த சமூகத்தில் வாய்ப்பில்லை.” என்று கூறுகிறார் அவர்.

ஒரு பெண் அல்லது ஆண் தனியாக வாழ வேண்டும் என்ற முடிவை எடுப்பதற்கு அவர்கள் மட்டுமே காரணமாக இருக்கவேண்டிய அவசியமில்லை என்றும் குடும்ப பொறுப்புகள் அல்லது வேறு மாதிரியான சமூக அழுத்தங்கள் காரணமாகவும் அந்த முடிவை எடுக்கலாம் என்கிறார் ராஜசங்கீதன்.

“எத்தனையோ பேர் குடும்ப பாரங்கள் காரணமாக திருமணம் செய்துகொள்ள வேண்டாம் என முடிவெடுக்கிறார்கள். குடும்பத்தின் நிலையை ஓரளவு சரிசெய்துவிட்டு நிமிர்வதற்குள், அவர்கள் திருமணத்திற்கான வயது என இந்த சமூகம் நிர்ணயித்துள்ள கட்டத்தை கடந்துவிடுகிறார்கள். அவர்களின் தேவைகள் குறித்து இந்த சமூகத்திற்கு அக்கறை இல்லை.” என்று கூறுகிறார்.

தனியாக வாழ விரும்பும் நபர்களின் எண்ணிக்கை அதிகரித்துக்கொண்டே செல்லும் சூழலில், அவர்களை இந்த சமூகம் புறக்கணித்தால் அல்லது களங்கப்படுத்தினால், அது அவர்களை தீவிரமான மனச்சோர்வுக்குள் தள்ளும் அல்லது பல சீர்கேடுகளுக்கு வழிவகுக்கும் என்கிறார் ராஜசங்கீதன்.