“பல நூற்றாண்டுகளாக, கல்வி ஒரு ஆணின் தனிச்சிறப்பாக இருந்தது. இறையியல் மற்றும் விவிலிய ஆய்வு அதில் இன்னும் அதிகமான ஆண்களை உள்ளடக்கியிருந்தது” என்கிறார் சாவ்ஸ் டியாஸ்.

மொழிபெயர்ப்புகளிலும் இதேதான் நடந்துள்ளது. இன்று, சாவ்ஸ் தியாஸ் போன்ற பெண்கள் புனித நூல்களை மொழிபெயர்ப்பதில் பங்களிக்கிறார்கள், இது முந்தைய நூற்றாண்டுகளில் நடந்திருக்க வாய்ப்பில்லை.

“விவிலிய உரையின் மொழிபெயர்ப்பு மற்றும் விளக்கம், சொற்பொழிவுகள், மொழிபெயர்ப்புகள், இறையியல் கல்வி மற்றும் விவிலிய வெளியீடுகள் ஆகிய அனைத்தும் அதிகாரத்தில் உள்ளவர்கள், சிறந்த சொற்பொழிவாளர்கள், ஆன்மீக ஆசிரியர்கள், கலைஞர்கள் மற்றும் பிறர் மூலம் மக்களைச் சென்றடைந்தது,” என்று அவர் சுருக்கமாக விளக்குகிறார்.

தொடக்க நூலே உலகின் உருவாக்கம் பற்றிய இரண்டு கதைகளைக் கொண்டுள்ளதை நினைவில் கொள்ளவேண்டும். ஒன்று முதல் அத்தியாயத்திலும் மற்றொன்று இரண்டாவது அத்தியாயத்திலும் உள்ளது.

தொடக்க நூல் அதிகாரம் 1இல், “கடவுளால் உருவாக்கப்பட்ட கடைசிப் படைப்பு மனிதனே” என்று குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. “எந்த இடத்திலும் இந்த வசனம், ஆணின் முதன்மைத் தன்மையையோ, மேன்மையையோ அல்லது பெண்களின் பலவீனம் பற்றியோ குறிப்பிடவில்லை” என்று அவர் கூறுகிறார்.

ஏவாள் பற்றிச் சொல்லப்பட்ட கதைகளில் இருந்து “முற்றிலும் எதிரான பொருளில் அது உள்ளது” என்றும் அவர் சுட்டிக்காட்டுகிறார்.

“கடவுள் மனிதர்களை தம் உருவத்திலும் சாயலிலும் படைத்தார், ஆணும் பெண்ணுமாய் அவர்களைப் படைத்தார் ” என்று அந்தப் பகுதி கூறுகிறது.

“ஆதாம் ஆணோ பெண்ணோ அல்ல, ஆனால் கடவுளின் சாயலில் உள்ள முழு மனிதன்” என்று இறையியலாளரும் மொழிபெயர்ப்பாளருமான அவர் வாதிடுகிறார்.

“ஆணும் பெண்ணும் கடவுளின் சாயலில் படைக்கப்பட்டுள்ளனர்,” என்று அவர் மீண்டும் கூறுகிறார். விவிலிய எழுத்தாளர் இரண்டு முறை இதைத் தெரிவிப்பதன் மூலம் இக்கருத்தை அழுத்தமாக வலியுறுத்துகிறார்.

அவரது கூற்றுப்படி, இது “சமத்துவத்தின் இறையியல்” என்று அழைக்கப்படுவதை எடுத்துக்காட்டுகிறது. இது ஆண்களுக்கும் பெண்களுக்கும் சமமாக கடவுளிடம் இருந்து ஒரே பணி வழங்கப்படுகிறது என்று கற்பிக்கிறது. ஆனால், இதுவொரு புதிய பார்வையாக இருக்க வேண்டுமென்று அவசியமில்லை.

இடைக்காலத்தின் பிற்பகுதியில், இத்தாலிய தத்துவவாதியும் கவிஞருமான கிறிஸ்டினா டி பிசானோ (1363-1430) கடவுளுடைய படைப்பின் நன்மை குறித்து விவாதிக்கும் போது பெண்களை ஒதுக்கிவிட முடியாது என்ற உண்மையைப் பற்றி ஆழமாகச் சிந்தித்தார்.

அதனால், ஆண்கள் “சரியானவர்கள்” என்பது போலவே பெண்களும் “சரியானவர்கள்” என்று வாதிட ஏவாளின் கட்டுக்கதையைப் பயன்படுத்தினார். அதுமட்டுமின்றி, பெண்களை இழிவுபடுத்துவது கடவுளை அவமதிப்பதற்குச் சமம் என்று அவர் இறையியல் ரீதியாக வாதிட்டார்.

பண்டைய மத்திய கிழக்குப் பகுதியில், மன்னர்கள் மட்டுமே “கடவுளின் உருவங்களாக” கருதப்பட்டனர், மற்ற மனிதர்கள் அவர்களுக்கு சேவை செய்வதாகக் கருதப்பட்டனர் என்று சாவ்ஸ் டயஸ் விளக்குகிறார்.

அந்தக் கண்ணோட்டத்தில், அனைத்து மனிதர்களையும் “கடவுளின் உருவம்” என்று விவரிக்கும் ஒரு புரட்சிகர பார்வையை இந்தக் கண்ணோட்டம் விவரிக்கிறது.

“பாபிலோனிய ஆதிக்கத்தின் கீழ், இஸ்ரேல் இருந்தபோது நாடு கடத்தப்பட்ட சூழலில் இந்தக் கருத்தின் உண்மைத் தன்மையை நாம் கற்பனை செய்யலாம்” என்று இறையியலாளர் கூறுகிறார்.