1992 ஆம் ஆண்டு பியூனஸ் ஏரஸின் துணை பிஷப்பாக நியமிக்கப்பட்டு பின்னர் அவர் பேராயர் ஆனார்.

போப் இரண்டாம் ஜான் பால் அவரை, 2001 ஆம் ஆண்டு கார்டினலாக ஆக்கினார். மேலும் அவர் திருச்சபையின் சிவில் சேவையான கியூரியாவில் பதவிகளை ஏற்றுக்கொண்டார்.

ஒரு மூத்த மதகுருவின் பல பண்புகளைத் தவிர்த்து, எளிய ரசனைகள் கொண்ட மனிதராகவே அவர் வாழ்ந்தார். அவர் வழக்கமாக விமானங்களில் சாதாரண வகுப்பில்தான் பயணம் செய்வார். அவரது பதவியினைக் குறிக்கும் சிவப்பு மற்றும் ஊதா நிற ஆடைகளை விட – ஒரு பாதிரியாரின் கருப்பு நிற அங்கியை அணிய விரும்பினார்.

தனது பிரசங்கங்களில், சமூகத்தில் அனைவரையும் அரவணைத்துச் செல்ல அழைப்பு விடுத்தார் மற்றும் சமூகத்தில் ஏழைகள் மீது கவனம் செலுத்தத் தவறிய அரசாங்கங்களை விமர்சித்தார்.

“உலகின் மிகவும் சமத்துவமற்ற பகுதியில் நாம் வாழ்கிறோம், இந்த ஏற்றத்தாழ்வு மிக வேகமாக வளர்ந்தும் வருகிறது ஆனால் இது துயரத்தைக் குறைந்த அளவே நீக்கியுள்ளது”, என்று அவர் கூறியுள்ளார்.

போப்பாக, கிழக்கு ஆர்த்தடாக்ஸ் திருச்சபையுடனான ஆயிரம் ஆண்டுகால பிளவை சரிப்படுத்த அவர் பெரும் முயற்சிகளை மேற்கொண்டார். இதன் அடையாளமாக, 1054ஆம் ஆண்டு ஏற்பட்ட பெரும் பிளவுக்குப் பிறகு முதன்முறையாக கான்ஸ்டான்டினோபிளின் முதுபெரும் தந்தை (Patriarch), ரோம் நகரின் புதிய ஆயராக பதவியேற்கும் விழாவில் கலந்து கொண்டார்.

பிரான்சிஸ் ஆங்கிலிகன்கள், லூத்தரன்கள் மற்றும் மெதடிஸ்டு பிரிவுகளுடன் இணைந்து பணியாற்றினார். மேலும் இஸ்ரேல் மற்றும் பாலத்தீன அதிபர்களை அமைதிக்காகத் தன்னுடன் இணைந்து பிரார்த்தனை செய்யும்படி அவர் அழைப்பு விடுத்தார்.

இஸ்லாமிய போராளிகளின் மீதான தாக்குதல்களுக்குப் பிறகு, இஸ்லாம் மதத்தை வன்முறையுடன் அடையாளம் காண்பது சரியல்ல என்று அவர் கூறினார். “நான் இஸ்லாமிய வன்முறையைப் பற்றிப் பேசினால், கத்தோலிக்க வன்முறையையும் பற்றிப் பேச வேண்டும்,” என்று அவர் அறிவித்தார்.

அவர் அரசியல்ரீதியாக அர்ஜென்டினா அரசாங்கத்தின் ஃபாக்லாந்து தீவுகள் மீதான உரிமையை ஆதரித்தார்.

மேலும், அவர் ஸ்பானிஷ் பேசும் லத்தீன் அமெரிக்கராக இருந்ததால், அமெரிக்க அரசாங்கம் கியூபாவுடன் வரலாற்று முக்கியத்துவம் வாய்ந்த நல்லுறவை ஏற்படுத்த முயன்றபோது, ஒரு முக்கியமான மத்தியஸ்தராக பணியாற்றினார். ஐரோப்பாவை சேர்ந்த ஒரு போப் இவ்வளவு முக்கியமான ராஜதந்திரப் பாத்திரத்தை வகிப்பதை கற்பனை செய்வது கடினம்.

திருச்சபையின் பல போதனைகளில், போப் பிரான்சிஸ் ஒரு பழமைவாதியாகவே தெரிந்தார்.

மான்சிக்னர் ஓஸ்வால்டோ மஸ்டோ போப் பிரான்சிஸ் பற்றி கூறுகையில் வர் கருணைக்கொலை, மரண தண்டனை, கருக்கலைப்பு, வாழ்வதற்கான உரிமை, மனித உரிமைகள் மற்றும் குருமார்களின் பிரம்மச்சரியம் போன்ற விஷயங்களில் போப் ஜான் பால் II ஐப் போலவே சமரசமில்லாமல் இருந்தார் என்றார்.

பாலின ஈடுபாட்டை பொருட்படுத்தாமல் மக்களை திருச்சபை வரவேற்க வேண்டும் என்று அவர் கூறினார். ஆனால் ஓரின சேர்க்கையாளர்கள் குழந்தைகளை தத்தெடுப்பது, குழந்தைகளுக்கு எதிரான ஒரு வகையான பாகுபாடு என்று வலியுறுத்தினார்.

போப் பிரான்சிஸ் ஓரினச்சேர்க்கையாளர்களுக்கு சில வகையான சட்டப்பூர்வ அங்கீகாரம் வழங்கப்படுவதை ஆதரித்தார். ஆனால், அதை “திருமணம்” என்று அழைக்க அவர் விரும்பவில்லை. ஏனென்றால், அப்படி அழைப்பது “கடவுளின் திட்டத்தை அழிக்கும் முயற்சி” என்று அவர் கூறினார்.

2013 ஆம் ஆண்டு அவர் போப் பதவிக்கு தேர்வு செய்யப்பட்ட சில நாட்களிலே, அவர் ரோமில் கருக்கலைப்பு எதிர்ப்பு அணிவகுப்பில் பங்கேற்றார். மேலும் கருத்தரித்த தருணத்திலிருந்து” பிறக்காத குழந்தையின் உரிமைகளையும் அவர் கோரினார்.

அவர் மகப்பேறு மருத்துவர்களை தங்கள் மனசாட்சியைத் தட்டி எழுப்பும்படி அழைப்பு விடுத்தார். மேலும், அயர்லாந்து கருக்கலைப்பு குறித்த வாக்கெடுப்பை நடத்தியபோது, அங்குள்ள மக்கள் பாதிக்கப்படக்கூடியவர்களைப் பாதுகாக்க வேண்டும் என்பதற்காக கெஞ்சும் வகையில் அவர் ஒரு செய்தியை அனுப்பினார்.

பெண்களை பாதிரியாராக்குவதை அவர் எதிர்த்தார்.

மேலும், நோயைத் தவிர்க்க கருத்தடை பயன்படுத்தப்படலாம் என்பதை அவர் முதலில் ஏற்றுக்கொண்டதாகத் தோன்றினாலும், இந்த விஷயத்தில் பால் VI இன் போதனையை அவர் பாராட்டினார் – இது பெண்களை ஆண் திருப்திக்கான கருவிகளாகக் குறைக்கக்கூடும் என்று எச்சரித்தது.

2015 ஆம் ஆண்டில், போப் பிரான்சிஸ் பிலிப்பைன்ஸில் பார்வையாளர்களிடம், கருத்தடை என்பது “குழந்தைகளைப் பறிப்பதன் மூலம் குடும்பத்தை அழிப்பதாகும்” என்று அவர் கூறினார். குழந்தைகள் இல்லாதது அவ்வளவு பாதிப்பை ஏற்படுத்தாது என்று அவர் கருதவில்லை. ஆனால் வேண்டுமென்றே அவர்களைத் தவிர்க்கும் முடிவே அக்குழந்தைகளுக்கு அதிக சேதத்தை விளைவிப்பதாகத் தோன்றியது என்று அவர் கருதினார்.