யானிசெலா இப்போது புதிய பள்ளியில் மாலை வகுப்புகளில் கலந்து கொள்ள முடிவதால் மகிழ்ச்சி அடைகிறார், ஆனாலும் அடிக்கடி தீவுக்குத் திரும்புகிறார்.

இஸ்பெரியாலாவில் தண்ணீர் கிடைக்காதபோது துணி துவைக்கவும், தீவில் தங்கியிருக்கும் தன் தாய் மற்றும் சகோதரர்களுடன் நேரத்தை செலவிடவும் அவர் திரும்பிச் செல்கிறார்.

“எனக்கு இன்னும் இது பழகவில்லை. அதுமட்டுமல்ல நான் எனது வீட்டை நினைத்துக்கொண்டிருக்கிறேன்” என்கிறார் யானிசெலா.

கார்டி சுக்டுப்பில் வசிப்பவர்கள் தங்கள் சூழ்நிலையை எவ்வாறு எதிர்கொண்டார்கள் என்பதன் மூலம் உலகெங்கிலும் உள்ள சமூகங்கள் “உத்வேகம்” பெறும் என்கிறார் மனித உரிமைகள் கண்காணிப்பின் காலநிலை இடப்பெயர்வு குறித்த ஆராய்ச்சியாளர் எரிகா போவர்.

இடப்பெயர்வு தொடர்பான “வெற்றி எப்படி இருக்கும் என்பதைப் புரிந்துகொள்ள இந்த ஆரம்ப நிகழ்வுகளிலிருந்து நாம் கற்றுக்கொள்ள வேண்டும்,” என்று அவர் குறிப்பிடுகிறார்.

தொடர்ந்து பேசிய அவர், “நாம் அனைவரும் நாம் வாழ்ந்த இடங்களையும் மக்களையும் விரும்புகிறோம்”

”சிங்கப்பூரில் உள்ள ஒருவர், மியாமியில் உள்ள ஒருவர், லாஸ் ஏஞ்சலிஸில் உள்ள ஒருவர், ரஷ்யாவில் உள்ள ஒருவர் இதைப் பற்றி யோசித்துக்கொண்டிருக்க வேண்டும் என்று நான் நினைக்கிறேன். ஏனெனில் இது யாருக்கும் நிகழலாம். காலநிலை மாற்றம், இடங்களோடு உள்ள உங்கள் உறவுகளை மாற்றும்.” என்கிறார்.

மதிய வேளையில், ​​​​ கால்பந்து, கூடைப்பந்து மற்றும் கைப்பந்து ஆகியவற்றின் கூச்சல் மற்றும் கைக்கலப்புகளுக்கு வழிவகுக்கும் நடவடிக்கைகள் பள்ளியில் நடைபெறுகின்றன.

“நாங்கள் விளையாடுவதற்கு அதிக இடம் இருப்பதால், தீவை விட இந்த இடத்தை நான் விரும்புகிறேன்,” என்று எட்டு வயது ஜெர்சன் கால்பந்து விளையாடுவதற்கு முன் கூறிச்செல்கிறார்.

மறுபுறம், மாக்டலேனா தனது பேத்தியுடன் அமர்ந்து, அவருக்கு மோலாஸ் தைக்க கற்றுக்கொடுக்கிறார்.

“அவருக்கு கடினமாக இருக்கிறது, ஆனால் அவர் கற்றுக்கொள்ளப் போகிறார் என்று எனக்குத் தெரியும். எங்கள் தனித்துவத்தின் இழக்க முடியாது,” என்கிறார் மாக்டலேனா.

தீவு குறித்து நீங்கள் இழப்பது என்ன என்று கேட்டதற்கு, “நாங்கள் அனைவரும் இங்கே ஒன்றாக இருந்தால் நன்றாக இருக்கும் ” என்று பதிலளித்தார் மாக்டலேனா.

– இது, பிபிசிக்காக கலெக்டிவ் நியூஸ்ரூம் வெளியீடு