குற்ற நிகழ்வுகளில் பாதிக்கப்படும் நபர்கள் நீதிமன்றத்தை அணுகும்போது உரிய நிவாரணம் கிடைப்பதை உறுதி செய்யும் வகையில் நீதிமன்றத்தின் தீர்ப்பு அமைந்துள்ளதாகக் கூறுகிறார், மதுரை உயர்நீதிமன்ற வழக்கறிஞர் இராபர்ட் சந்திரகுமார்.

குற்றச் சம்பவங்களில் பாதிக்கப்பட்டோர், காயம் அடைந்தோர், அவர்களைச் சார்ந்துள்ளவர்கள் மற்றும் அவர்களின் சட்டப்பூர்வ வாரிசுகளின் குறைகளைத் தீர்ப்பதற்கும் குற்றவியல் நடைமுறைச் சட்டத்தில் வழிவகை செய்யப்பட்டுள்ளதாகவும் அவர் பிபிசி தமிழிடம் தெரிவித்தார்.

‘குற்றவியல் நடைமுறைச் சட்டம் பிரிவு 357அ–வின் கீழ் இழப்பீடு வழங்கப்படுகிறது. இதற்கான நிதி, பட்ஜெட் மூலமாக ஒதுக்கப்படுகிறது’ என, தமிழ்நாடு காவல்துறை வெளியிட்டுள்ள செய்திக் குறிப்பு கூறுகிறது.

“ஒருவரை மற்றொருவர் தாக்கினால், அடித்தவர் குற்றவாளியாகவும் அடிபட்டவர் பாதிக்கப்பட்டவராகவும் இருப்பார். இதில் பாதிக்கப்பட்டவர் காவல்நிலையம் சென்று புகார் கொடுப்பார். அதன்பேரில் விசாரணை நடத்தப்பட்டு முதல் தகவல் அறிக்கை பதிவு செய்யப்படுகிறது” எனக் கூறுகிறார், வழக்கறிஞர் இராபர்ட் சந்திரகுமார்.

“அவ்வாறு முதல் தகவல் அறிக்கை தாக்கல் செய்யப்பட்டுவிட்டால் பாதிக்கப்பட்ட நபரை ‘de facto complainant’ என்கின்றனர். இதன்படி புகார்தாரர் என்பவர் ‘அரசு’ என்பதாக எடுத்துக் கொள்ளப்படுகிறது. வழக்கு நீதிமன்ற விசாரணைக்குச் செல்லும்போது அரசே வழக்கை நடத்துகிறது” எனவும் அவர் குறிப்பிட்டார்.

தொடர்ந்து பேசிய அவர், “திருடுவது, அடிப்பது, கொலை செய்வது, பாலியல் வன்கொடுமையில் ஈடுபடுவது போன்றவை அரசுக்கு எதிரான குற்றங்களாகப் பார்க்கப்படுகின்றன. இவற்றை தனி நபர்கள் செய்தாலும் அது அரசுக்கு எதிரான குற்றம் தான்” என்கிறார்.

“அதுவே, சொத்துப் பிரச்னை, வீட்டு வாடகைப் பிரச்னை அல்லது வரப்புத் தகராறு போன்றவை சிவில் குற்றமாகப் பார்க்கப்படுவதால் இதில் அரசுக்கு எதிரான குற்றமாகப் பார்க்கப்படுவதில்லை” என்கிறார்.

ஒருவரின் குற்றத்துக்கு நீதிமன்றம் தண்டனை விதிக்கிறது. அந்த நபரால் பாதிக்கப்பட்டவருக்கு நிவாரணம் அளிப்பது தொடர்பாக குற்றவியல் நடைமுறைச் சட்டம் 1973ல் கூறப்பட்டுள்ளது. (இந்தச் சட்டத்தை 2024 ஆம் ஆண்டு பிஎன்எஸ்எஸ் (Bharatiya Nagarik Suraksha Sanhita) என்ற பெயரில் இந்திய அரசு மாற்றியது).

இந்தச் சட்டத்தில் 2009 ஆம் ஆண்டு திருத்தம் கொண்டு வரப்பட்டதாகக் கூறும் வழக்கறிஞர் இராபர்ட் சந்திரகுமார், “ஏராளமான வழக்குகளில் குற்றவாளியைக் கண்டறிய முடியவில்லை. ஆனால், பாதிக்கப்பட்டவர்கள் அதிகளவில் உள்ளனர். இவர்களின் நலனுக்காக இத்திருத்தம் கொண்டு வரப்பட்டது” என்கிறார்.

அதன்படி, குற்றங்களில் பாதிக்கப்பட்டோருக்கு இழப்பீடு கொடுக்கும் வகையில் இழப்பீடு திட்டம் (state victim compensation scheme) கொண்டு வரப்பட்டது.

நாடு முழுவதும் 2009 ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் 31 அன்று இந்தத் திருத்தம் அமல்படுத்தப்பட்டது. அதனைத் தொடர்ந்து தமிழ்நாட்டில் 2013ஆம் ஆண்டு நவம்பர் 30 அன்று அதற்கென தனியாக திட்டம் உருவாக்கப்பட்டது.

“இந்தத் திட்டத்தின்படி, குற்றத்தால் பாதிக்கப்பட்டவர் என்று உறுதி செய்யப்பட்டால் போதும். குற்றவாளி கண்டறியப்பட்டிருக்க வேண்டும் என்றோ, தண்டிக்கப்பட்டிருக்க வேண்டும் என்றோ அவசியம் இல்லை” எனக் கூறுகிறார், வழக்கறிஞர் இராபர்ட் சந்திரகுமார்.

“முன்பு தண்டனை கொடுக்கும்போது தான் இழப்பீடு என்ன என்பதைக் கூறுவார்கள். ஆனால், புதிய திருத்தத்தால் பாதிப்பு உறுதி செய்யப்பட்டாலே இழப்பீட்டைக் கொடுத்தாக வேண்டும்” எனவும் அவர் குறிப்பிட்டார்.

பிஎன்எஸ்எஸ் சட்டப்பிரிவு 395, 396, 326(ஏ), 326 (ஏ) (பி) ஆகிய பிரிவுகளின்படி அமில வீச்சு, காயம் ஏற்படுத்துதல், பாலியல் வன்கொடுமை, கூட்டுப் பாலியல் வன்கொடுமை, பாலியல் வன்கொடுமையில் 16 வயதுக்குட்பட்டோர் மற்றும் 12 வயதுக்குட்பட்டோர் எனக் குற்றத்தின் தன்மை பிரிக்கப்பட்டு இழப்பீடு வழங்கப்படுவதாகக் கூறுகிறார், வழக்கறிஞர் இராபர்ட் சந்திரகுமார்.

தொடர்ந்து பேசிய அவர், “வழக்கின் தன்மையைப் பொறுத்து இழப்பீடு வழங்கப்படுகிறது. காயம், சொத்து இழப்பு, உயிரிழப்பு, மருத்துவம் என மறுவாழ்வு தேவையுள்ள எவருக்கும் இழப்பீடு பெறுவதற்கு இந்தத் திட்டம் வழிவகை செய்கிறது” என்கிறார்.

“குற்றங்களால் பாதிக்கப்பட்ட பொதுமக்கள், மாநிலம் மற்றும் மாவட்ட அளவில் உள்ள சட்டப் பணிகள் ஆணைக் குழுமத்தில் முறையிட்டால் உரிய நிவாரணம் கிடைக்கும்” எனவும் அவர் தெரிவித்தார்.

அதன்படி, இழப்பீடு பெற விரும்பும் நபர் மாநில, மாவட்ட சட்ட ஆணைக் குழுமத்தில் விண்ணப்பிக்கலாம்.

‘இவை அதிக காலத்தை எடுத்துக் கொள்வதால் காவல்துறை தலைமை அலுவலகத்தில் பெறப்படும் கோப்புகளை ஒன்பது வேலை நாட்களுக்குள் சம்பந்தப்பட்ட பிரிவு அதிகாரிகளுக்கு கணினி மூலம் செயல்முறை உத்தரவு வழங்கப்படுகிறது’ என தமிழ்நாடு காவல்துறை தலைமையகம் வெளியிட்டுள்ள செய்திக் குறிப்பு ஒன்றில் தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது.

தமிழ்நாட்டில் ஒவ்வொரு காலகட்டத்திலும் குற்றங்களால் பாதிக்கப்பட்டோருக்கு இழப்பீடு திட்டத்தின்படி அரசு இழப்பீடு வழங்கி வருகிறது.

கடந்த ஜனவரி 13 அன்று, இதுதொடர்பாக தமிழ்நாடு காவல்துறை தலைமை இயக்குநர் அலுவலகம் செய்தி அறிக்கை ஒன்றை வெளியிட்டுள்ளது. அதில்,

இதுதவிர, குழந்தைகள் காணாமல் போனது, தீண்டாமைக் கொடுமை, குழந்தைத் தொழிலாளர் வழக்குகள், அமில வீச்சு ஆகியவற்றால் பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு இழப்பீட்டுத் தொகையை தாமதமின்றி வழங்கியதாக தமிழ்நாடு காவல்துறை தலைமை இயக்குநர் அலுவலகம் வெளியிட்டுள்ள செய்திக் குறிப்பில் தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது.

தேசிய சட்டப் பணிகள் ஆணைக் குழுமத்தின் (National Legal services authority) இணையதளத்திலும் இதுதொடர்பான தரவுகள் வெளியிட்டுள்ளன.

தமிழ்நாட்டில் ஏப்ரல் 2025 முதல் மார்ச் 2025 வரையிலான காலகட்டத்தில் நீதிமன்ற உத்தரவு மற்றும் சட்டப்பணிகள் ஆணைக் குழுமம் மூலம் 815 புகார்கள் பெறப்பட்டுள்ளதாக அதில் கூறப்பட்டுள்ளது.

இவற்றில் 626 விண்ணப்பங்களுக்கு தீர்வு கொடுக்கப்பட்டுள்ளதாகவும் தற்போது வரை 15049 மனுக்கள் நிலுவையில் உள்ளதாகவும் தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது.

இதற்காக 13 கோடியே 87 லட்சத்து 815 ரூபாயை இழப்பீடாக வழங்கியுள்ளதாக தேசிய சட்டப் பணிகள் ஆணைக் குழுமம் குறிப்பிட்டுள்ளது.

“பாதிக்கப்பட்ட பொதுமக்களுக்கு இழப்பீடு வழங்குவதற்காக மத்திய, மாநில அரசுகள் நிதியை ஒதுக்குகின்றன. இழப்பீடு கோருவதற்கான தொகைக்கு அளவுகோல் என எதுவும் நிர்ணயிக்கப்படவில்லை. அது இழப்பின் தன்மையைப் பொறுத்தது” எனக் கூறுகிறார், வழக்கறிஞர் இராபர்ட் சந்திரகுமார்.

“இழப்பீடு தருவதற்கு மாவட்ட நீதிமன்றம், உயர் நீதிமன்றம், உச்ச நீதிமன்றம் ஆகியவற்றுக்கு அதிகாரங்கள் உள்ளன. ஆனால், மாவட்ட நீதிமன்றத்தில் இழப்பீடு கேட்டு நேரடியாக சென்று வழக்கு தொடர முடியாது” எனக் கூறும் இராபர்ட் சந்திரகுமார், “வழக்கில் இறுதித் தீர்ப்பு அளிக்கும்போது மட்டுமே மாவட்ட நீதிமன்றத்தால் இழப்பீட்டை அறிவிக்க முடியும்” என்கிறார்.

“அதேநேரம், உயர் நீதிமன்றம், உச்ச நீதிமன்றம் ஆகியவற்றுக்கு வானளாவிய அதிகாரங்கள் உள்ளன. அவை பாதிக்கப்பட்ட நபருக்கு உரிய இழப்பீட்டை அளிக்கலாம். அதற்கு முன்னதாக சட்டப் பணிகள் ஆணைக் குழுமம் உள்பட உரிய அமைப்புகளை அணுகிவிட்டு உயர் நீதிமன்றம் வருவதே சரியானதாக இருக்கும்” எனவும் அவர் தெரிவித்தார்.

– இது, பிபிசிக்காக கலெக்டிவ் நியூஸ்ரூம் வெளியீடு