இந்த வழக்கின் மனுவில், தமிழ்நாட்டில் பாளையங்கோட்டை மத்திய சிறையில் கைதிகள் இடையே சாதிப் பாகுபாடு காட்டப்படுவதாக பத்திரிகையாளர் சுகன்யா சாந்தா குறிப்பிட்டிருந்தார்.

அவர் தனது மனுவில், “பாளையங்கோட்டை மத்தியச் சிறையில் தேவர், நாடார், தேவேந்திரர் பிரிவுகளைச் சேர்ந்த கைதிகள், சாதி அடிப்படையில் தனித்தனி கொட்டடிகளில் அடைக்கப்பட்டிருப்பதைப் பார்க்க முடிகிறது, இது சாதிப் பாகுபாட்டுக்கு உதாரணமாக உள்ளது” எனக் கூறியிருந்தார்.

இதைத் தீர்ப்பில் குறிப்பிட்டுள்ள உச்சநீதிமன்றம், அதற்கு உதாரணமாக, 2014 அக்டோபர் 28ஆம் தேதி சென்னை உயர் நீதிமன்றம் வழங்கிய தீர்ப்பை மேற்கோள் காட்டியுள்ளது.

அருள் மற்றும் அரசு செயலருக்கு இடையிலான வழக்கில், ‘சாதி அடிப்படையில் கைதிகளிடம் பாகுபாடு காட்டக்கூடாது. சிறைக் கைதிகளை சாதியின் அடிப்படையில் அடைத்து வைப்பதாக’ மனுவில் கூறப்பட்டுள்ளது.

திருநெல்வேலி மற்றும் தூத்துக்குடி மாவட்டங்களில் நிலவும் சமூக மோதலைத் தவிர்க்கும் வகையில் வெவ்வேறு பிளாக்குகளில் அவர்களைப் பிரித்து வைத்துள்ளதாக மாநில அரசு கூறியுள்ளதை உயர்நீதிமன்றம் ஏற்றுக் கொண்டுள்ளது.

ஆனால், “இது இன அடிப்படையிலான பிரிவினையை சட்டப்பூர்வமாக்குவதற்கு அமெரிக்காவில் கொடுக்கப்பட்ட வாதத்தைப் போன்று உள்ளதாக” உச்சநீதிமன்ற நீதிபதிகள் குறிப்பிட்டனர்.

“இந்திய அரசியலமைப்புச் சட்டத்தின்கீழ் இதற்கு இடம் இல்லை” எனக் கூறிய நீதிபதிகள், “இரண்டு குழுக்களுக்கு இடையே போட்டி இருந்தாலும், நிரந்தரமாகப் பிரிக்க வேண்டிய அவசியமில்லை. கைதிகளின் அடிப்படை உரிமைகள் மற்றும் சீர்திருத்தத் தேவைகளை மீறும் இடத்தில் ஒழுக்கத்தைப் பாதுகாக்க முடியாது” எனக் கூறியுள்ளனர்.

இதுபோன்ற நிகழ்வுகள், கைதிகளுக்குள் போதிய அளவு சமத்துவத்தை மறுப்பதாகக் கூறிய உச்சநீதிமன்றம், அவர்களைச் சீர்திருத்துவதற்கான வாய்ப்பை இழக்க வைப்பதாகக் கூறியுள்ளது.

சாதி அடிப்படையில் மறைமுகப் பாகுபாடு காட்டும் விதிகள், அரசியலமைப்புச் சட்டப் பிரிவு 14ஐ மீறுவதாக உள்ளதாகவும் உச்சநீதிமன்றத் தீர்ப்பில் தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது.