ஏப்ரல் மாதம் பத்தாம் தேதி சென்னை கீழ்ப்பாக்கம் பகுதியைச் சேர்ந்த 12ஆம் வகுப்பு படிக்கும் மாணவர் ஒருவர் தற்கொலை செய்துகொண்டார். சக மாணவர்கள் உருவ கேலி செய்ததுதான் இதற்குக் காரணம் எனச் சொல்லப்பட்டது.

ஏப்ரல் 17ஆம் தேதி சென்னை முகப்பேர் பகுதியைச் சேர்ந்த 19 வயது மாணவி ஒருவர், கல்லூரி சென்று வீடு திரும்பியவர் இரவில் தற்கொலை செய்துகொண்டார். சாதாரணமாக செய்தித்தாள்களைப் புரட்டுபவர்களின் கண்களில் படும் பதின்பருவ தற்கொலைகள் இவை. துல்லியமான புள்ளிவிவரங்கள், இன்னும் தீவிரமான எண்ணிக்கையைத் தரக்கூடும்.

மாணவர்களுக்கு படிப்பு மற்றும் வேலை வாய்ப்புகள் குறித்து ஆலோசனை அளிக்கும் தன்னார்வ அமைப்பான ஐசி3 கடந்த ஆண்டு ‘Student suicides: An epidemic sweeping India’ என்ற தலைப்பில் அறிக்கை ஒன்றை வெளியிட்டது. தேசிய குற்ற பதிவு அமைப்பின் (NCRB) புள்ளிவிவரங்களின் அடிப்படையில் உருவாக்கப்பட்டிருந்த அந்த அறிக்கை, சில அதிரவைக்கும் தகவல்களை முன்வைத்தது.

அதாவது, 2022ஆம் ஆண்டில் மாணவர் தற்கொலையில், தமிழ்நாடு 1,416 தற்கொலைகளுடன் இரண்டாவது இடத்தைப் பிடித்திருந்தது. 2021ஆம் ஆண்டில் மூன்றாவது இடத்தில் இருந்த தமிழ்நாடு, 2022ஆம் ஆண்டில் இரண்டாவது இடத்துக்கு வந்திருந்தது அதிரவைத்தது.

மனித வாழ்வில் உடல்நலக் குறைபாடுகள் மிகக் குறைவாக உள்ள, மகிழ்ச்சிகரமான பருவமான பதின் பருவத்தில் இருப்பவர்கள் எடுக்கும் இதுபோன்ற முடிவுகள் சம்பந்தப்பட்ட குடும்பத்தினரை நிலைகுலைய வைத்துவிடுகின்றன. துடிப்புமிக்க அந்தப் பருவத்தைச் சேர்ந்தவர்கள், ஏன் இதுபோன்ற முடிவை நாடுகிறார்கள்?

“உலக அளவில் 13 முதல் 19 வயதுக்கு இடைப்பட்ட வயதைச் சேர்ந்தவர்களின் மரணத்தில், தற்கொலை மூன்றாவது காரணமாக இருப்பதாக உலக சுகாதார நிறுவனத்தின் புள்ளிவிவரம் தெரிவிக்கிறது. இந்தப் பிரச்னை உடனடியாக கவனிக்க வேண்டிய பிரச்னை” என்கிறார் உளவியல் நிபுணரான டாக்டர் சுனில்குமார்.

“உளவியல் ரீதியாக எடுத்துக்கொண்டால் குழந்தைகளும் குமரப் பருவத்தினரும் இரு காரணங்களை நோக்கியே செயல்படுவார்கள். ஒன்று, சார்ந்திருத்தல் அதாவது belonging. இரண்டாவது, தங்களுக்கான முக்கியத்துவம் (significance). பதின்பருவத்தில் இந்த இரண்டு அம்சங்களையும்தான் தங்கள் உலகில் அவர்கள் தேடுவார்கள்.” என்கிறார் சுனில்குமார்.

சுனில்குமார் விளக்கியதன்படி,

அவர்களுடைய உலகை பெற்றோர், சகாக்கள், ஆசிரியர்கள் மற்றும் பள்ளி, சுற்றம் மற்றும் சமூகம் என நான்காகப் பிரித்துக்கொள்ளலாம். இந்த நான்கு உலகங்களிலும் சார்ந்திருப்பதையும் , முக்கியத்துவத்தையும்தான் பதின்பருவத்தினர் தேடுவார்கள். இந்த உலகங்களில் அவை கிடைத்துவிட்டால் அவர்களுக்கு எந்தப் பிரச்னையும் இல்லை. கிடைக்கவில்லையென்றால்தான் பிரச்னை.

அடுத்ததாக, தங்கள் மீது கவனத்தை ஈர்க்கும் நடவடிக்கையில் இறங்குவார்கள். அந்த கவன ஈர்ப்பு நடவடிக்கைக்குப் பிறகும் சார்ந்திருப்பதற்கான இடமோ, முக்கியத்துவமோ கிடைக்கவில்லையென்றால், இதற்கு அடுத்த கட்டமாக தங்களுக்கு ஒரு அதிகாரம் இருக்கிறது என்று காட்ட முயற்சிப்பார்கள். பெற்றோர், ஆசிரியர் ஆகியோரிடம் முரண்படுவார்கள்.

“பதிலுக்கு அவர்கள் அதிகாரத்தைச் செலுத்தினால், அது நிலைமையை மேலும் சிக்கலாக்கும்.” என்கிறார் சுனில்குமார்.

“இப்படி அவர்கள் அதிகாரம் காட்டியும் ஏதும் நடக்கவில்லையென்றால், பழிவாங்குவதில் இறங்குவார்கள். அதிலும் ஏதும் நடக்கவில்லையென்றால் தான் முக்கியமில்லாதவன், தான் சார்ந்திருக்க ஏதும் இல்லை, இந்த உலகத்துக்கே தேவையில்லை என்றெல்லாம் நம்ப ஆரம்பிப்பார்கள். அப்போதுதான் விபரீதமான முடிவுகளை எடுப்பார்கள்.” என கூறுகிரார் அவர்.

கவன ஈர்ப்பு நடவடிக்கை, அதிகாரத்தைக் காட்டுவது, பழிவாங்குவது, விபரீதமான முடிவுகளை எடுப்பது போன்ற எல்லாவற்றுக்கும் காரணம், நிதர்சனமும் சவால்களும் அவர்களால் தாங்க முடியாததாக இருப்பதுதான் என்கிறார் சுனில்குமார்.