மறுபுறம், நதிநீர் பங்கீடு தொடர்பான சர்வதேச அளவில் நடந்த சர்ச்சைகள் குறித்து ஒரு புத்தகத்தை எழுதியுள்ள பிரம்மா செலானி, ‘தி இந்து’ செய்தித்தாளில் சிந்து நதி நீர் ஒப்பந்தம் குறித்து ஒரு கட்டுரை எழுதியுள்ளார்.

“ஒப்பந்தச் சட்டங்கள் பற்றிய வியன்னா மாநாட்டின் 62வது பிரிவின்படி, பாகிஸ்தான் பயங்கரவாதக் குழுக்களை எங்களுக்கு எதிராகப் பயன்படுத்துகிறது என்று கூறி இந்தியா இந்த ஒப்பந்தத்திலிருந்து விலக முடியும். அடிப்படை நிபந்தனைகளில் மாற்றம் ஏற்பட்டால், எந்த ஒப்பந்தத்தையும் ரத்து செய்யலாம் என்று சர்வதேச நீதிமன்றம் கூறியுள்ளது”, என்று அவர் அக்கட்டுரையில் குறிப்பிட்டுள்ளார்.

சிந்து நதி படுகை சுமார் 11.2 லட்சம் சதுர கிலோமீட்டர் பரப்பளவைக் கொண்டுள்ளது. இது பாகிஸ்தானில் 47 சதவீதம், இந்தியாவில் 39 சதவீதம், சீனாவில் 8 சதவீதம் மற்றும் ஆப்கானிஸ்தானில் 6 சதவீதம் அமைந்துள்ளது.

ஒரு மதிப்பீட்டின்படி, சிந்து நதியைச் சுற்றியுள்ள பகுதிகளில் கிட்டத்தட்ட 300 மில்லியன் மக்கள் வாழ்கின்றனர்.

அமெரிக்காவின் ஓரிகன் மாகாண பல்கலைக்கழகத்தின் இணையதளத்தில் சிந்து நதி நீர் ஒப்பந்தத்தின் பின்னணி குறித்து விரிவாக எழுதப்பட்டுள்ளது.

ஆரோன் வோல்ஃப் மற்றும் ஜோசுவா நியூட்டன் ஆகியோர் 1947-ஆம் ஆண்டில் இந்தியா பிரிக்கப்படுவதற்கு முன்பே, குறிப்பாக பஞ்சாப் மற்றும் சிந்து மாகாணங்களுக்கு இடையே மோதல் தொடங்கியது என்று தங்கள் ஆய்வில் குறிப்பிட்டுள்ளனர்

இந்தியா மற்றும் பாகிஸ்தானைச் சேர்ந்த பொறியாளர்கள் 1947 ஆம் ஆண்டில் சந்தித்து ஒப்பந்தங்களில் கையெழுத்திட்டனர். பாகிஸ்தானை நோக்கி வரும் இரண்டு முக்கிய கால்வாய்கள் தொடர்பாகவும் இந்த ஒப்பந்தம் போடப்பட்டது. இதன் மூலம் பாகிஸ்தானுக்குத் தொடர்ந்து தண்ணீர் வந்தது. இந்த ஒப்பந்தம் 1948 ஆம் ஆண்டு மார்ச் மாதம் 31 ஆம் தேதி வரை அமலில் இருந்தது.

இருப்பினும், 1948 ஆம் ஆண்டு ஏப்ரல் 1 ஆம் தேதி அன்று, இந்த ஒப்பந்தம் காலாவதியான நிலையில், இந்தியா அந்த இரண்டு கால்வாய்களிலும் தண்ணீர் செல்வதை நிறுத்தியது. இதனால் பாகிஸ்தானின் பஞ்சாப் பகுதியில் 1.7 மில்லியன் ஏக்கர் விவசாய நிலம் பாதிக்கப்பட்டது என்று ஜமாத் அலி ஷா குறிப்பிட்டுள்ளார்.