இப்போது இந்த பௌத்த பிக்குகள் மகாபோதி கோவிலிலிருந்து சுமார் ஒரு கிலோமீட்டர் தொலைவில் உள்ள டோமுகன் என்ற இடத்தில் போராட்டம் நடத்தி வருகின்றனர்.

கயா மாவட்ட மாஜிஸ்திரேட் (டி.எம்) தான், பிடிஎம்சி-இன் அலுவல் ரீதியான தலைவராகவும் உள்ளார். இது குறித்து, கயா டி.எம் தியாகராஜன் எஸ்.எம். பிபிசி இந்தியிடம் பேசினார்.

“பௌத்தர்களின் இந்தக் கோரிக்கை 1990களில் இருந்தே உள்ளது. தற்போது, ​​மாவட்ட நிர்வாகம் மற்றும் உள்துறை அதிகாரிகள் போராட்டக்காரர்களுடன் பேச்சுவார்த்தை நடத்தியுள்ளனர்” என்று அவர் கூறினார்.

“பிகார் அரசின் உள்துறை பிடிஎம்சி-ஐ நிர்வகிக்கிறது. இது ஒரு கொள்கை முடிவு.” என்றும் அவர் தெரிவித்தார்.

பிகார் தலைநகர் பாட்னாவிலிருந்து 120 கி.மீ தொலைவில் உள்ள கயா மாவட்டத்தின் புத்த கயா நகரத்தில், எல்லாம் சாதாரணமாக இருப்பது போலவே தெரிகிறது.

ஆனால், அவ்வப்போது சிறுசிறு குழுக்களாக மற்ற மாநிலங்களிலிருந்து வருபவர்கள், “நாங்கள் டோமுகனுக்குப் போக விரும்புகிறோம், எப்படிப் போவது?” என்று உள்ளூர்வாசிகளிடம் கேட்கிறார்கள்.

மகாராஷ்டிராவின் நாக்பூரிலிருந்து வந்த பீம்ராவ் சின்சோலே, மகாபோதி கோவில் வளாகத்திற்கு அருகில் எங்களைச் சந்தித்தார்.

அவர் நாக்பூரிலிருந்து பௌத்த துறவிகளின் ஆர்ப்பாட்டத்தில் பங்கேற்க வந்துள்ளார், டோமுகனுக்கு எப்படிச் செல்வது என விசாரிக்கிறார்.

“இந்த இயக்கத்தைப் பற்றி நாங்கள் தொலைக்காட்சி மூலம் அறிந்தோம். இப்போது எங்கள் விகாரங்களில் இது தொடர்பாக கூட்டங்கள் நடத்தப்படுகின்றன. மகாராஷ்டிராவிலிருந்து பலர் இங்கு வருவார்கள்” என்று அவர் கூறுகிறார்.

டோமுகனில் அனல் காற்றையும் பொருட்படுத்தாமல் பௌத்த துறவிகள் போராட்டத்தில் ஈடுபட்டுள்ளனர்.

இந்தப் போராட்டக் களத்தில் சில சமயங்களில் அம்பேத்கரின் புகைப்படமும், சில நேரம் அரசியலமைப்பின் பிரதியையும் காணமுடிகிறது.

இந்த இயக்கத்தை வழிநடத்தும் ஆகாஷ் லாமா, “இது போல, ஒரு மதத்தினரின் இடத்தை வேறொரு மதத்தினர் ஆக்கிரமிப்பது, உலகில் வேறெங்கும் நடப்பதில்லை. மசூதி முஸ்லிம்களால் நடத்தப்படுகிறது, கோவில் இந்துகளால் நடத்தப்படுகிறது, குருத்வாரா சீக்கியர்களால் நடத்தப்படுகிறது, ஆனால் மகாபோதி கோவிலை இந்துகள் ஆக்கிரமித்துள்ளனர்.” என்று கூறுகிறார்.

“நாங்கள் கடந்த இரண்டு வருடங்களாக முயற்சி செய்து வருகிறோம். பிகார் அரசாங்கத்தையும் சிறுபான்மை ஆணையத்தையும் கூட அணுகினோம், ஆனால் யாரும் எங்கள் பேச்சைக் கேட்கவில்லை” என்றும் அவர் கூறினார்.

உண்மையில், புத்தகயா கோவில் சட்டத்தில் இந்துகள் சேர்க்கப்பட்டதற்கான காரணம், அதன் விதிகள் உருவாக்கப்பட்டதன் வரலாற்றுப் பின்னணியில் ஒளிந்துள்ளது.

புத்தகயாவில் உள்ள போதி மரத்தின் (தாவரவியல் பெயர் – ஃபிகஸ் ரிலிஜியோசா) அடியில் புத்தர் ஞானம் பெற்றார்.

கிமு 3ஆம் நூற்றாண்டில் பேரரசர் அசோகர் இந்த இடத்தில் ஒரு கோவிலைக் கட்டினார்.

புத்தகயா கோவில் வலைத்தளம் பின்வருமாறு விவரிக்கிறது,

“13ஆம் நூற்றாண்டில் துருக்கிய படையெடுப்பாளர்களின் தாக்குதல் வரை புத்தகயா கோவில் அதன் ஆதரவாளர்களின் கைகளில் இருந்தது. 1590ஆம் ஆண்டில், காமண்டி கிரி என்ற துறவி புத்தகயாவிற்கு வந்தார். அவர் காலப்போக்கில் மகாபோதி கோவிலைக் கைப்பற்றினார். அவர் தான் மகாவிகாரத்தின் (மகாபோதி கோயில்) சட்டப்பூர்வ வாரிசு என்று உரிமை கோரினார்.”

பின்னர், 1885ஆம் ஆண்டில், ஆங்கில பத்திரிகையாளரும் எழுத்தாளருமான எட்வின் அர்னால்ட், மகாபோதி கோவிலை பௌத்தர்களிடம் திருப்பித் தருவது குறித்த கேள்வியை எழுப்பினார்.

இதன் பின்னர், இலங்கையின் அனகாரிக தர்மபாலர் 1891இல் புத்தகயாவிற்கு வந்து மகாபோதி சங்கத்தை நிறுவி, கோவிலின் மீது பௌத்தர்களின் கட்டுப்பாட்டை வலியுறுத்தி, இயக்கத்தைத் தொடங்கினார்.

பின்னர் இந்தப் பிரச்னை 1922ஆம் ஆண்டு கயாவில் நடைபெற்ற காங்கிரஸ் கூட்டத்தில் எழுப்பப்பட்டது.

ராஜேந்திர பிரசாத் உட்பட பல தலைவர்களின் தலையீட்டிற்குப் பிறகு, புத்தகயா கோவில் மசோதா 1948 அக்டோபரில் பிகார் சட்டமன்றத்தில் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது, இது 1949இல் நடைமுறைக்கு வந்தது.

1953ஆம் ஆண்டு மே 28 ஆம் தேதி, முதல் புத்தகயா கோவில் மேலாண்மைக் குழு (பிடிஎம்சி) அதன் செயல்பாடுகளை ஏற்றுக்கொண்டது.

புத்தகயா கோவில் சட்ட (பிடி சட்டம்) விதிகளின்படி, புத்தகயா கோவில் மேலாண்மைக் குழுவில் நான்கு பௌத்தர்கள் மற்றும் நான்கு இந்துகள் உட்பட மொத்தம் எட்டு உறுப்பினர்கள் இருப்பார்கள்.

இந்தக் குழுவின் அலுவல் ரீதியான தலைவர் கயா மாவட்ட மாஜிஸ்திரேட் ஆவார். அவர் இந்துவாக இருப்பது கட்டாயமாகும்.

கயா மாவட்ட மாஜிஸ்திரேட், இந்து அல்லாதவராக இருந்தால், மாநில அரசு ஒரு இந்து உறுப்பினரை தலைவராக நியமிக்க வேண்டும்.

இருப்பினும், 2013 ஆம் ஆண்டின் பிற்பகுதியில், மாநில அரசு இந்த சட்டத்தில் திருத்தம் செய்து, மாவட்ட ஆட்சியர் ‘இந்து’வாக இருக்க வேண்டும் என்ற விதியை ரத்து செய்தது.

ஆனால், அந்தக் குழுவில் ‘இந்து’ உறுப்பினர் இருப்பதை பௌத்தர்கள் தொடர்ந்து எதிர்த்து வருகின்றனர்.

இந்த சர்ச்சையின் மற்றொரு புறம் புத்தகயா மடாலயம் உள்ளது.

பிடிஎம்சி-யில் உள்ள இந்து உறுப்பினர்களில், ஒரு பதவி புத்த கயா மடாலயத்தின் மடாதிபதிக்கு ஒதுக்கப்பட்டுள்ளது.

தற்போது, ​​புத்த கயா மடாலயத்தின் உள்பூசல்கள் காரணமாக இந்தப் பதவி காலியாக உள்ளது.

ஆனால், புத்தகயா மடாலயத்தின் தலைமை பூசாரி மற்றும் பெரும்பாலான இந்துக்கள், மகாபோதி கோவில் பகுதியில் புத்தரின் ஆலயம் தவிர, இந்து கடவுள்கள் மற்றும் தெய்வங்களின் கோவில்களும் இருப்பதாக நம்புகிறார்கள்.

மகாபோதி கோவில் வளாகத்தில் அமைந்துள்ள கோவில்கள் பிடிஎம்சி மற்றும் புத்தகயா மடாலயம் எனும் இரண்டு குழுக்களால் நிர்வகிக்கப்படுகின்றன.

அதாவது, பௌத்த துறவிகள் மற்றும் பிராமண குருக்கள் என இரு குழுக்கள் கோவில் வளாகத்தில் இருக்கின்றன.

புத்தகயா மடாலயத்தின் நிர்வாகி மஹந்த் விவேகானந்த கிரி, “நாங்கள் பிடிஎம்சி-யில் இருக்கிறோம், ஆனால் பௌத்த மதத்தினருக்கு புத்தகயா மடாலயக் குழுவில் எந்த உரிமையும் இல்லை” என்று பிபிசியிடம் தெரிவித்தார்.

“அனாகரிக் தர்மபால் வந்தபோது, ​​புத்தகயா மடாலயம் அவருக்கு அடைக்கலம் கொடுத்தது. ஆனால், அவர் பௌத்தர்களும் இந்துகளும் வேறுபட்டவர்கள் என்ற கருத்தைப் பரப்பினார். இந்த விஷயத்தில் பல வழக்குகள் இருந்தன, அதில் மடத்திற்கு கோவிலின் மீது உரிமை உண்டு என்று முடிவு செய்யப்பட்டது.”

“பின்னர் 1922ஆம் ஆண்டு, இங்கு ஒரு காங்கிரஸ் மாநாடு நடைபெற்றது, அதன் பிறகு இந்து மகாசபை மற்றும் காங்கிரஸ் தலைவர்களின் குழு அமைக்கப்பட்டது. ராகுல் சாங்கிருத்யாயன் வந்தார்” என்று மஹந்த் விவேகானந்த கிரி கூறுகிறார்.

தொடர்ந்து பேசிய அவர், “பின்னர் இந்த இடம், பௌத்தர்கள் மற்றும் இந்துகளுக்கான பொதுவான பாரம்பரிய தலம் என்று நம்பப்பட்டது. அந்த அடிப்படையில், இந்துகள் பிஎம்டிசி-இல் சேர்க்கப்பட்டனர்.”

“சட்டம் நிறைவேற்றப்பட்ட பிறகும், நாங்கள் இந்தக் கோவிலை பௌத்தர்களுக்குக் கொடுக்கவில்லை. ஆனால் பின்னர் மடாலயத்திற்கும் பௌத்தர்களுக்கும் இடையே ஒரு ஒப்பந்தம் எட்டப்பட்டு, 1953இல் கோவில் பௌத்தர்களிடம் ஒப்படைக்கப்பட்டது.” என்றும் குறிப்பிட்டார்.