தங்கள் வீடுகளுக்கு அருகில் வைத்து இதை அழிப்பது, தங்களுக்குத் தீங்கு விளைவிக்கும் மற்றும் சுற்றுச்சூழல் பேரழிவைகூட ஏற்படுத்தும் என்று அவர்கள் கவலைப்படுகின்றனர்.

ஜனவரி 3ஆம் தேதி, கிராமத்துக்குக் கழிவுகள் கொண்டுவரப்பட்ட ஒரு நாளுக்குப் பிறகு போராட்டங்கள் வெடித்தன, அதைத் தொடர்ந்து கல்வீச்சு மற்றும் தீக்குளிப்பு முயற்சிகள் என நிலைமை மோசமானது.

இதனால், கழிவுகளை அழிக்கும் நிலையத்துக்கு அருகில் கடுமையான காவல்துறை பாதுகாப்பு போடப்பட்டது.

போராட்டங்கள் தொடங்கியதில் இருந்து காவல்துறை 100 பேர் மீது ஏழு வழக்குகளை பதிவு செய்துள்ளது. ஆனால் இப்பகுதியின் மக்கள், தங்களது சிறிய அளவிலான சமூக கூட்டங்களில் மாசுபாடு குறித்து தொடர்ந்து கவலைகளை எழுப்பி வருகின்றனர்.

போபால் தொழிற்சாலையிலிருந்து அகற்றப்பட்ட நச்சுக் கழிவுகளில், ஐந்து வகையான அபாயகரமான பொருட்கள் இருந்தன. அதில், பூச்சிக்கொல்லி கசடு மற்றும் அதன் உற்பத்தி செயல்முறையிலிருந்து எஞ்சிய ‘நிரந்தர ரசாயனங்கள்’ போன்றவையும் அடங்கும்.

இந்த ரசாயனங்கள் அவற்றின் நச்சுப் பண்புகளை காலவரையறை இன்றி தக்கவைத்துக்கொள்வதால், அவை அவ்வாறு பெயரிடப்பட்டுள்ளன.

போபாலில் பல்லாண்டுகளாக, இந்த ரசாயனங்கள் சுற்றுச்சூழலில் ஊடுருவி, தொழிற்சாலையைச் சுற்றி வசிக்கும் மக்களுக்கு சுகாதார ஆபத்தை உருவாக்கியுள்ளன.

ஆனால், ‘பிதாம்பூரில் வைத்து இந்தக் கழிவுகளை அப்புறப்படுத்துவது, சுற்றுச்சூழல் பிரச்னைகளை ஏற்படுத்தும்’ என்ற மக்களின் அச்சத்தை அதிகாரிகள் நிராகரிக்கின்றனர்.

மக்களை அமைதிப்படுத்த, மூத்த அதிகாரி ஸ்வதந்திர குமார் சிங், இந்த நடைமுறையை படிப்படியாக விவரித்தார்.

“அபாயகரமான கழிவுகள் 1,200 செல்சியஸ் வெப்பநிலையில் எரிக்கப்படும், முதலில் 90 கிலோ எடையிலான சோதனை தொகுதிகள் இவ்வாறு அழிக்கப்படும். நச்சுத்தன்மை அளவு பாதுகாப்பானதாக இருந்தால், மூன்று மாதங்களில் 270 கிலோ தொகுதிகள் எரிக்கப்படும்” என்று அவர் கூறினார்.

“நான்கு அடுக்கு வடிகட்டுதல் முறை புகையைச் சுத்திகரிக்கும். இது நச்சுகள் காற்றில் நுழைவதைத் தடுக்கும் மற்றும் எரியூட்டும் செயல்முறையின் எச்சங்கள், ‘இரண்டு அடுக்கு படலத்தில் சீல் வைக்கப்படும்’. பிறகு மண் மற்றும் நிலத்தடி நீர் மாசுபடுவதைத் தடுக்க அவை, ஒரு பிரத்யேக நிலப்பரப்பில் புதைக்கப்படும்” என்று சிங் விளக்கினார்.