“ஏனென்றால் 20-க்கும் மேற்பட்ட தொழிலாளர்கள் பதிவு செய்யப்பட்டால், அவர்களுக்கு தொழிலாளர் சட்டப்படி பி.எஃப், குறைந்தபட்ச ஊதியம் மற்றும் பிற வசதிகள் வழங்கப்பட வேண்டும்,” என்கிறார் அவர்.

“ஆவணங்களில் ஒப்பந்ததாரர்கள் அரசு சாரா தொண்டு நிறுவனங்களாக பதிவு செய்யப்பட்டன. எனவே, ஆவணங்களின்படி இந்த தூய்மைப் பணியாளர்கள் ஊழியர்கள் அல்ல. அதன் மூலம், இந்த தொழிலாளர்கள் தன்னார்வலர்களாக பணியாற்றினர் என்றும் அவர்களுக்கு ஊதியத்துக்கு பதிலாக மதிப்பூதியம் வழங்கப்படுவதாகவும் அதிகாரிகள் வாதிட்டனர்,” என்றார் ரணடே.

அவர்கள் தொழிலாளர்களாக பதிவு செய்யப்படாததால், அவர்களுக்கு தொழிலாளர் நலச் சட்டங்கள் பொருந்தாது. இத்துடன், ‘கச்ரா வஹாதுக் ஷ்ரமிக் சங்’, இந்த பிரச்னைகள் அனைத்துக்கும் தீர்வு காண்பதற்கு பல வழிகளை ஆய்வு செய்துள்ளது.

ராணடே கூறுகையில், “இந்த தொழிலாளர்களுக்கு அதிகாரப்பூர்வமாக ஊதியம் அளிக்கப்படுவதில்லை. அவர்களுக்கு வருகைப் பதிவேடு ஏதும் இல்லை. தொழிலாளர் நலச் சட்டங்கள் அமல்படுத்தப்படுவதில்லை. அவர்களுக்கு குடிநீர், கையுறைகள், முகக்கவசம், ரெயின் கோட், எதுவும் வழங்கப்படுவதில்லை. அதனால்தான் முதலில் இந்த தொழிலாளர்களுக்கு குடிநீர் வழங்க நாங்கள் போராடினோம். நாங்கள் எதை கேட்டாலும், அவர்கள் தொழிலாளர்கள் அல்ல என மாநகராட்சி சொல்லும். அவர்கள் தன்னார்வலர்களாகத்தான் பணி செய்வதாக வாதிடுவார்கள்.”

“இந்த தொழிலாளர்களை 1997ஆம் ஆண்டு நாங்கள் ஒருங்கிணைத்தோம். 1999ஆம் ஆண்டு அகஸ்ட் 15ஆம் தேதி தேசிய கொடிக்கு மரியாதை செலுத்த தூய்மைப் பணியாளர்களை நாங்கள் அழைத்துச் சென்றோம். இந்த தொழிலாளர்களுக்கு குறைந்தது ஒரு நாள் விடுமுறை அளிக்க வேண்டும் என்பது எங்கள் கோரிக்கையாக இருந்தது. நாங்கள் ஒன்றன் பின் ஒன்றாக கேட்க தொடங்கினோம். அந்த நேரத்தில் அவர்கள் ஆண்டுக்கு 365 நாளும் வேலை செய்ய வேண்டியிருந்தது, ஒரு நாள் கூட விடுப்பு வழங்கப்படவில்லை. அவர்களுக்கு ஒருநாள் விடுமுறை அளிக்க வேண்டும் என தொழிலாளர் நல ஆணையரிடம் வலியுறுத்தினோம்,” என நினைவுகூறுகிறார் ரணடே.