மூத்த நிலத்தடி நீர் விஞ்ஞானியும், ராஜஸ்தான் நிலத்தடி நீர் வாரியத்தின் பொறுப்பாளருமான முனைவர் .நாராயணதாஸ் இன்கையா தலைமையில், நிபுணர்கள் குழு சம்பவ இடத்துக்குச் சென்று தகவல்களைச் சேகரித்து, தொடர்ந்து மூன்று நாட்கள் ஆய்வு மேற்கொண்டது.

வழக்கமாக 300 முதல் 600 அடி ஆழத்தில் தண்ணீர் வெளியேறும் என்று அப்பகுதி மக்கள் கூறியுள்ளனர்.

ஆனால், “850 அடி வரை தோண்டியதால் பாறைகள் உடைந்து நீர் ஊற்று வெடித்தது. இவை களிமண் பாறைகள் என்பதால் அதன் அடுக்கு மிகவும் வலுவானது. அந்த அடுக்கு உடைந்தபோதுதான் தண்ணீர் இவ்வளவு ஆற்றலுடன் அதிவேகமாக வெளியேறியுள்ளது” என்று இன்கையா விளக்கினார்.

“பூமிக்குள் 850 அடி ஆழத்தில் பலமான களிமண் அடுக்குகள் உள்ளன. அவற்றுக்கிடையே நிறைய தண்ணீர் தேங்கியிருக்கும். பாறைகள் உடைந்தால் தண்ணீர் முழு வீச்சில் வெளியேறத் தொடங்கும்” என்று இன்கையா விளக்குகிறார்.

பதினைந்து ஆண்டுகளுக்கு முன்பு, ராஜஸ்தானின் நாச்சனாவிலுள்ள ஜலுவாலா என்னும் பகுதியில் இதேபோல் தண்ணீர் வெளியேறியது.

நாற்பது ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் இதுபற்றி ஓர் ஆய்வு மேற்கொள்ளப்பட்டது. மத்திய வறண்ட மண்டல ஆராய்ச்சி நிறுவனத்தின் (CAZRI) முனைவர் வினோத் சங்கர், சுரேஷ் குமார் என்ற இரு மூத்த விஞ்ஞானிகள் 1982இல் அதுகுறித்த ஆய்வுக் கட்டுரையை வெளியிட்டனர். அதில் மோகன்கர் பகுதியில் நிலத்தடி நீர் அதிகம் இருப்பதற்கான சான்றுகள் சேகரிக்கப்பட்டன.

முனைவர். சுரேஷ் குமார் இப்போது கஜரியில் இருந்து ஓய்வு பெற்றுள்ளார், அவர் இதுபற்றி விவரித்தார்.

இந்தப் பகுதியில், “176 முதல் 250 மி.மீ மழை மட்டுமே பெய்யும், சில குறிப்பிட்ட இடங்களில் முட்கள் நிறைந்த லானா புதர்கள் அதிகமாகக் காணப்படுகின்றன, சில இடங்களில் அதுகூட இல்லை” என்று விளக்கினார் அவர்.

மேலும், “இங்கு நாங்கள் பார்த்த விஷயங்கள் எங்களை ஆச்சர்யப்படுத்தின. நாங்கள் நான்கு முதல் ஐந்து மீட்டர் வரை தோண்டியபோது, ​​​​இந்தப் புதர்களின் வேர்கள் மிகவும் ஆழமாகச் செல்வதைக் கண்டோம், அதேநேரம் மழைநீர் மூன்று முதல் நான்கு அடி வரை மட்டுமே செல்லும். சில நிலத்தடி நீர் ஆதாரங்கள் இருந்ததால் மட்டுமே, இந்தப் புதர்களுக்கு தண்ணீர் கிடைத்துள்ளது என்பதை இது குறிக்கிறது” என்றார்.