பிபிசியிடம் பேசிய மற்ற ஐந்து நபர்கள், தாங்கள் கண்கள் மூடப்பட்டு, கைவிலங்குகளுடன் அழைத்துச் செல்லப்பட்டதாகவும், வெளி உலகத்தை எட்ட முடியாத இருண்ட கான்கிரீட் அறைகளில் அடைக்கப்பட்டதாகவும் விவரிக்கிறார்கள். அவர்கள் கடுமையாக அடிக்கப்பட்டு, சித்திரவதை செய்யப்பட்டதாகவும் கூறுகிறார்கள்.

பிபிசியால் அவர்களின் கதைகளை சுயாதீனமாகச் சரிபார்க்க முடியவில்லை என்றாலும், ஏறக்குறைய அவர்களில் பெரும்பாலானோர், ஒரு நாள் தெருவிலோ அல்லது பேருந்திலோ தங்களைச் சிறைபடுத்தியவரை எதிர்கொள்வோமோ என்ற அச்சத்தில் வாழ்கிறார்கள்.

“இப்போது, நான் காரில் ஏறும்போதோ அல்லது வீட்டில் தனியாக இருக்கும்போதோ, நான் அந்த இடத்தில் இருந்ததை நினைத்து பயமாகவே இருக்கிறது,” என்று கூறும் 35 வயதான அதிகுர் ரஹ்மான் ரசல், “நான் எப்படி உயிர் தப்பினேன், உண்மையிலேயே உயிர் பிழைக்க வேண்டியவனாக இருந்தேனா என்று எனக்கே வியப்பாக உள்ளது” என்கிறார்.

தொடர்ந்து பேசிய அவர், “என் மூக்கு உடைந்துவிட்டது, கை இன்னும் வலிக்கிறது. அவர்கள் எனக்கு கைவிலங்கு போட்டார்கள், கடுமையாக அடித்தார்கள்” என்கிறார்.

கடந்த ஜூலை மாதத்தில், டாக்காவின் பழைய நகரில் உள்ள ஒரு மசூதிக்கு வெளியே, அரசாங்கத்துக்கு எதிராக போராட்டங்கள் வெடித்துக் கொண்டிருந்த நேரத்தில், ஒரு குழுவினர் தன்னை அணுகியதாக ரசல் கூறுகிறார். அவர்கள் தங்களை சட்ட அமலாக்க அமைப்பைச் சேர்ந்தவர்கள் என அறிமுகப்படுத்தி, “நீங்கள் எங்களுடன் வர வேண்டும்” என்று கூறியதாக அவர் தெரிவித்தார்.

அடுத்த நிமிடம், அவர்கள் ரசலை ஒரு சாம்பல் நிற காரில் கூட்டிச் சென்றார்கள். கைவிலங்கு போடப்பட்டு, முகமூடி அணிவிக்கப்பட்டு, அவரது கண்கள் கட்டப்பட்டிருந்தன. நாற்பது நிமிடங்களுக்குப் பிறகு, அவரை காரில் இருந்து இழுத்து வெளியே கொண்டு வந்து, ஒரு கட்டடத்திற்குள் அழைத்துச் சென்று, ஓர் அறையில் அடைத்துள்ளனர்.

“சுமார் அரை மணிநேரத்துக்குப் பிறகு, ஒவ்வொரு நபராக வந்து, ‘நீங்கள் யார்?’, ‘நீங்கள் என்ன வேலை செய்கிறீர்கள்?’ என்று கேள்விகள் கேட்கத் தொடங்கினார்கள். அதற்குப் பிறகுதான் அடிக்கத் தொடங்கினர்” என்கிறார் ரசல்.

“அந்த இடத்திற்குள் இருப்பது திகிலூட்டுவதாக இருந்தது. நான் வெளியே வரவே மாட்டேன் என்று நினைத்தேன்.”

ரசல் தற்போது தனது சகோதரி மற்றும் அவரது கணவருடன் வசித்து வருகிறார். டாக்காவில் உள்ள அவரது வீட்டில் அமர்ந்தவாறே, சிறை பிடிக்கப்பட்டிருந்த காலத்தை அவர் விரிவாக விவரிக்கிறார். அந்த அனுபவங்களில் இருந்து வெளியே வரத் தொடங்கியவராக, உணர்ச்சிவசப்படாமல் பேசுகிறார்.

தனது தந்தை மூத்த உறுப்பினராக இருந்த பங்களாதேஷ் தேசியவாதக் கட்சியில் (BNP) மாணவர் தலைவராக இருந்ததால் அவர் காவலில் வைக்கப்பட்டதாகவும், அது அரசியல் நோக்கத்தில் செய்யப்பட்டது என அவரும் நம்புகிறார். வெளிநாட்டில் வசிக்கும் அவரது சகோதரர், ஹசீனாவை விமர்சித்து, சமூக ஊடகங்களில் அடிக்கடி பதிவுகள் வெளியிடுவதாகவும் கூறப்படுகிறது.

தன்னை எங்கு அடைத்து வைத்திருந்தார்கள் என்பதை அறிய எந்த வாய்ப்பும் இல்லை என்று ரசல் கூறுகிறார். ஆனால் இந்த ஆண்டின் தொடக்கத்தில் இடைக்காலத் தலைவர் முகமது யூனுஸ், மக்கள் சிலரை காவலில் அடைத்து வைத்திருந்த மூன்று மையங்களுக்குச் சென்றதை தொலைக்காட்சியில் பார்த்த பிறகு, தன்னை டாக்காவின் அகர்கான் மாவட்டத்தில் வைக்கப்பட்டிருக்கலாம் என அவர் எண்ணுகிறார்.