അര്‍ജുന്‍ റാം മേഘ്വാള്‍,
കേന്ദ്ര നിയമ-നീതി സഹമന്ത്രി (സ്വതന്ത്ര ചുമതല)
പാര്‍ലമെന്ററി കാര്യ സഹമന്ത്രി
ഭാരതത്തിന്റെ സാംസ്‌കാരിക പൈതൃകം മൂല്യങ്ങള്‍, ജ്ഞാനം, കാലാതീതമായ പാഠങ്ങള്‍ എന്നിവയാല്‍ സമ്പന്നമാണ്. അതിന്റെ വൈവിധ്യവും സാര്‍വത്രികവുമായ മാനങ്ങളും കൂട്ടായ അവബോധത്തെ ആഘോഷിക്കുന്നതില്‍ ഒരവസരവും പാഴാക്കുന്നില്ല, അത് നിരവധി ഉത്സവങ്ങളിലൂടെ ഏറ്റവും വ്യക്തമായി പ്രകടിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു. ഈ ഉത്സവങ്ങള്‍ കേവലം ആചാരപരമല്ല- അവ പ്രകൃതിയുടെ താളങ്ങളുമായുള്ള നമ്മുടെ ബന്ധത്തിന്റെ ഊര്‍ജ്ജസ്വലമായ പ്രതിഫലനങ്ങളാണ്. ശാസ്ത്രീയ ഉള്‍ക്കാഴ്ചകളും ആത്മീയ ദര്‍ശനവും ഇവയെ പിന്തുണയ്‌ക്കുന്നു. എന്താണ് സംഭവിച്ചതെന്ന് ചിന്തിക്കാനും ആന്തരികവത്കരിക്കാനും നമുക്ക് ഒരു നിമിഷം നല്‍കുന്ന ഒരോ പ്രത്യേക സന്ദര്‍ഭത്തെയും ഗുരുപൂര്‍ണിമ അടയാളപ്പെടുത്തുന്നു.
നമ്മള്‍ എന്താണ് മുന്നോട്ട് കൊണ്ടുപോകുന്നത്, എന്താണ് പിന്നില്‍ ഉപേക്ഷിച്ചത്? വ്യക്തിഗത ശേഷിയിലും കൂട്ടായ ശേഷിയിലും നമ്മള്‍ എത്ര ദൂരം സഞ്ചരിച്ചു? ഈ പിന്നോട്ടും മുന്നോട്ടുമുള്ള ചിന്താശേഷിക്കിടയില്‍, യാത്രയില്‍ ഏറ്റവും ആഴമേറിയ പങ്ക് വഹിച്ചതാരാണ്? ജീവിതത്തിന്റെ കലുഷിതവും ചെളി നിറഞ്ഞതും പ്രവചനാതീതവും പ്രക്ഷുബ്ധവുമായ പാതയില്‍ ആരാണ് നമ്മുടെ വിരലുകള്‍ പിടിച്ചത്? അത് ഒരു വ്യക്തിയായാലും തത്വമായാലും ആന്തരിക വഴികാട്ടിയായാലും അത്തരം നിമിഷങ്ങളിലാണ് ഗുരുവിന്റെയോ വഴികാട്ടിയുടെയോ പങ്ക് നമ്മുടെ യാത്രയിലെ ഏറ്റവും ആഴമേറിയ സാന്നിധ്യമായി ഉയര്‍ന്നുവരുന്നത്. കാലം തെളിയിച്ച അടിസ്ഥാനകാര്യങ്ങള്‍ എന്തൊക്കെയാണ്, അവ നമ്മെ ഒരു സന്തുലിത സഞ്ചാരിയായി വളര്‍ത്തുന്നു. നമ്മുടെ അസ്തിത്വത്തിന്റെ വൈവിധ്യമാര്‍ന്ന മാനങ്ങള്‍ക്കിടയിലും, പലപ്പോഴും അദൃശ്യമോ ദൃശ്യമോ ആയ, സ്പഷ്ടമോ അല്ലാത്തതോ ആയ ശക്തികളാണ് – അത് ഒരു ഉപദേഷ്ടാവിന്റെ കൈയായാലും, ദിവ്യചിന്തയായാലും, അമ്മയുടെ പരിചരണമായാലും, അധ്യാപകന്റെ വാക്കായാലും, സുഹൃത്തിന്റെ വിശ്വാസമായാലും – നമ്മുടെ വഴികാട്ടികളായി മാറുന്നു. അതിനാല്‍, ഗുരുപൂര്‍ണ്ണിമ, നമ്മെ നയിക്കുന്നതും, വാര്‍ത്തെടുക്കുന്നതും, വളര്‍ച്ചയുടെ പാതയില്‍ നമ്മോടൊപ്പം നടക്കുന്നതുമായ, ദൃശ്യമോ അദൃശ്യമോ ആയ എല്ലാ ഘടകങ്ങളെയും ആദരിക്കാനുള്ള ഒരു പവിത്രമായ അവസരമാണ്.
വ്യക്തി ജീവിതങ്ങളെയും സാമൂഹിക മൂല്യങ്ങളെയും രൂപപ്പെടുത്തുന്നതില്‍ ഗുരുവിന്റെ പങ്കിനെ അംഗീകരിക്കുന്ന കാലാതീതമായ പാരമ്പര്യമാണ് ഗുരുപൂര്‍ണ്ണിമ. ആഷാഢ മാസത്തിലെ ഈ പൂര്‍ണ്ണിമ ദിനം ആഴത്തിലുള്ള ആത്മീയ, ചരിത്ര, ഋതുപരമായി പ്രാധാന്യമുള്ളതാണ്, കാരണം ഭഗവാന്‍ ശിവന്‍ (ആദിഗുരു) സപ്ത ഋഷിമാര്‍ക്ക് യോഗ പരിജ്ഞാനം പകര്‍ന്നു നല്‍കിയ ദിവസമാണിത്. മഹര്‍ഷി വേദവ്യാസന്റെ ജന്മദിനവും ഇത് അനുസ്മരിക്കുന്നു. ഈ ആഷാഢ പൂര്‍ണ്ണിമയുടെ ഊര്‍ജ്ജം ആന്തരിക പരിവര്‍ത്തനത്തെ സഹായിക്കും. നമുക്കിടയില്‍ നന്മയുടെ വെളിച്ചം ജ്വലിപ്പിക്കുന്നവരോട് നന്ദി പ്രകടിപ്പിക്കുന്നതിനുള്ള ഉത്സവമാണിത്. നമ്മെ കൈപിടിച്ച് വളര്‍ത്താനും പരിപാലിക്കാനും വെല്ലുവിളികളെ സധൈര്യം നേരിടാനുമുള്ള കരുത്ത് നല്‍കി ഗുരു നമ്മെ ശാക്തീകരിക്കുന്നു.
സംസ്‌കൃതത്തില്‍ ‘ഗുരു’ എന്ന വാക്ക് ‘ഗു’ (അന്ധകാരം) ‘രു’ (നീക്കം ചെയ്യല്‍) എന്നിവയുടെ സംയോജനമാണ്, അതായത് അന്ധകാരത്തെ അകറ്റുന്നവന്‍. പുരാതന വേദ പാ
രമ്പര്യങ്ങളില്‍, ഗുരു-ശിഷ്യ പരമ്പരയായിരുന്നു പഠനത്തിന്റെ അടിത്തറ. ചിന്താശേഷിയെ പൂരകമാക്കുകയും അധാര്‍മികതയെ ധാര്‍മികത പരിഹരിക്കുകയും ചെയ്തു. പ്രവൃത്തികളിലൂടെ മൂല്യങ്ങള്‍ നിറയ്‌ക്കുന്ന തുടര്‍ച്ചയായ പ്രക്രിയയാണ് സ്വഭാവ നിര്‍മാണത്തിലേക്ക് നയിക്കുന്നത്. ഗുരുവിന്റെ പ്രാധാന്യവും മഹത്വവും വെറും വാക്കുകള്‍ കൊണ്ട് മനസിലാക്കാന്‍ കഴിയില്ല. ഗുരു ഒരു അദ്ധ്യാപകന്‍ മാത്രമല്ല; അവരുടെ സാന്നിധ്യം ജീവശക്തി, വികാരം, ശക്തി, ദിശ, പ്രചോദനം എന്നിവയുടെ സ്ഥിരമായ ഉറവിടമാണ്. പൂര്‍ണിമ പൂര്‍ണ്ണത, വിശുദ്ധി, പ്രകാശം എന്നിവയെ പ്രതീകപ്പെടുത്തുന്നതുപോലെ, ഗുരു അതേ മഹത്വത്തെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു- അദ്ദേഹം ജ്ഞാനത്തില്‍ പൂര്‍ണ്ണനാണ്, ഉദ്ദേശ്യത്തില്‍ ശുദ്ധനാണ്, ആന്തരിക പ്രകാശത്തിന്റെ ഉറവിടവുമാണ്.
പ്രശസ്ത സംന്യാസി കബീര്‍, ഗുരുവിനെ കുശവന്‍ എന്നും ശിഷ്യനെ ചുടാത്ത കളിമണ്‍ കലം എന്നും മനോഹരമായി താരതമ്യം ചെയ്യുന്നു.
ഒരു കുശവന്‍ കലത്തിനുള്ളില്‍ ഒരു കൈ മൃദുവായി താങ്ങാനും മറുകൈ പുറത്ത് അടിച്ച് രൂപപ്പെടുത്താനും ഉപയോഗിക്കുന്നതുപോലെ എന്നാണത്.
അതുപോലെ, കാര്‍ക്കശ്യം, വെല്ലുവിളികള്‍, പ്രതികരണങ്ങള്‍ എന്നിവയിലൂടെ ഒരു യഥാര്‍ത്ഥ ഗുരു ശിഷ്യനെ പുറത്തുനിന്ന് ശിക്ഷണം നല്‍കുകയും തിരുത്തുകയും പരിഷ്‌കരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു – അതേസമയം, ഗുരു ശിഷ്യനെ ആന്തരികമായി സ്‌നേഹം, കാരുണ്യം, ധാരണ എന്നിവയിലൂടെ പിന്തുണയ്‌ക്കുകയും ശക്തിപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഗുരു മറഞ്ഞിരിക്കുന്നതും ഉപയോഗിക്കാത്തതുമായ നിധിയുടെ ഒരു സംഭരണിയാണ് – അവരുടെ അനുഗ്രഹങ്ങള്‍ നിശബ്ദമാണെങ്കിലും ആഴത്തില്‍ പരിവര്‍ത്തനം ചെയ്യുന്നവയാണ്. നന്മയുടെയും സത്യത്തിന്റെയും മൂല്യങ്ങളില്‍ അധിഷ്ഠിതമായ അറിവും ജ്ഞാനവും നല്‍കുന്നു. രാമായണത്തിലെ വിശ്വാമിത്രനും ശ്രീരാമനും, ഗുരു രവിദാസും മീരാഭായിയും, രാമാനന്ദനും കബീറും, ഗുരു നാനാക് ദേവ് ജിയും ഭക്തി പ്രസ്ഥാനത്തിലെ തുടര്‍ച്ചയായ സിഖ് ഗുരുക്കളും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം – ഇവയെല്ലാം ഭാരതീയ നാഗരികതയിലെ ആത്മീയവും ബൗദ്ധികവുമായ കൈമാറ്റത്തിന്റെ നിലനില്‍ക്കുന്ന പൈതൃകത്തെ അടയാളപ്പെടുത്തുന്നു. ഈ പവിത്രമായ ബന്ധങ്ങള്‍ സമൂഹത്തിന് ധാര്‍മിക ചട്ടക്കൂട് നല്‍കുന്നു. അതിന്റെ ആന്തരിക പരിണാമത്തെ പരിപോഷിപ്പിക്കുന്നു. സ്വാമി രാമകൃഷ്ണ പരമഹംസന്‍ സ്വാമി വിവേകാനന്ദനെ പിന്നീട് ഭാരതീയ തത്ത്വചിന്ത പടിഞ്ഞാറോട്ട് എത്തിച്ച ഒരു ആത്മീയവര്യനായി രൂപാന്തരപ്പെടുത്തി. അതുപോലെ, മഹാവതാര്‍ ബാബാജി, ലാഹിരി മഹാശയ, ശ്രീ യുക്തേശ്വരന്‍, പരമഹംസ യോഗാനന്ദ എന്നിവരുടെ ദിവ്യ പരമ്പര ലോകമെമ്പാടുമുള്ള അന്വേഷകരെ നയിക്കുകയും പ്രചോദിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അവരുടെ പാഠങ്ങള്‍ സാഹോദര്യത്തിന്റെ ബന്ധം ശക്തിപ്പെടുത്തുകയും വിദേശങ്ങളില്‍ ദൈവികതയെ ഉണര്‍ത്തുകയും ചെയ്തു. ലോകമെമ്പാടും, ഭക്തി, സമര്‍പ്പണം അല്ലെങ്കില്‍ ഈശ്വരനുമായുള്ള വ്യക്തിപരമായ ബന്ധം പ്രകടിപ്പിക്കുന്നത് ഒരു പൊതു പാരമ്പര്യമാണ്. പാശ്ചാത്യ പ്രാര്‍ത്ഥനാ ശൈലിയില്‍, ആഴത്തിലുള്ള ആത്മീയ ബന്ധത്തിന്റെ പ്രതീകമായി ‘ഓ മൈ മാസ്റ്റര്‍’ എന്ന വാചകത്തിന് പ്രത്യേക പ്രാധാന്യമാണുള്ളത്.
ആദ്യ ഗുരു എന്ന നിലയില്‍ അമ്മ, കുട്ടിയെ ഈ പുതിയ ലോകത്തിലേക്ക് പരിചയപ്പെടുത്തുകയും ജീവിതത്തിന്റെ ആദ്യ ചുവടുകളിലേക്ക് നയിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അഭിവൃദ്ധി പ്രാപിക്കുന്ന വ്യക്തിയുടെ രൂപത്തില്‍ പാകമാകുന്ന ഫലം ഗുരുവിന്റെ ജ്ഞാനം, കുടുംബത്തിന്റെ പിന്തുണ, സമൂഹത്തിന്റെ മൊത്തത്തിലുള്ള മൂല്യം എന്നിവയാല്‍ നനയ്‌ക്കപ്പെട്ട ശക്തമായ വേരുകളെ അനുസ്മരിപ്പിക്കുന്നു. വ്യക്തികള്‍ സ്വീകരിക്കുന്ന പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ ഈ ആന്തരിക പ്രതിഭാസത്തിന്റെ പ്രകടനമാണ്. പൂര്‍ണിമയുടെ പ്രത്യേക സന്ദര്‍ഭം ഈ എല്ലാ മാനങ്ങളെയും ആത്മപരിശോധന നടത്താനുള്ള മറ്റൊരു നിമിഷമാണ്. ഇത് ഒരു സ്വര്‍ഗ്ഗീയ സംഭവത്തേക്കാള്‍ മേലെയാണ് – ഇത് ഒരു ആത്മീയ കണ്ണാടി, സാംസ്‌കാരിക ആഘോഷം, ശാസ്ത്രീയ പ്രതിഭാസം, നവീകരണം, പ്രതിഫലനം, കൃതജ്ഞത എന്നിവയ്‌ക്കുള്ള ആഴത്തിലുള്ള പ്രതീകാത്മക നിമിഷമാണ്. അതിന്റെ പ്രാധാന്യം മതങ്ങള്‍, വിഷയങ്ങള്‍, നൂറ്റാണ്ടുകള്‍ എന്നിവയെ ഉള്‍ക്കൊള്ളുന്നു – പ്രകൃതിയുടെ താളത്തെയും നമ്മുടെ ഉള്ളിലെ ചക്രങ്ങളെയും ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുന്നു. പൂര്‍ണ്ണചന്ദ്രന്‍ പൂര്‍ണ്ണതയെയും പ്രബുദ്ധതയെയും പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു. സൂര്യപ്രകാശത്തെ പൂര്‍ണ്ണമായി പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്ന ചന്ദ്രനെപ്പോലെ ആന്തരിക സ്വഭാവം ഏറ്റവും വ്യക്തമായി മനസ്സിലാക്കാന്‍ കഴിയുന്ന സമയം. യോഗികളും സംന്യാസിമാരും പലപ്പോഴും പൂര്‍ണിമയെ ആഴത്തിലുള്ള ധ്യാനം, ജപം, ഉപവാസം, ദിവ്യശക്തിയുമായി ബന്ധപ്പെടല്‍ എന്നിവയ്‌ക്ക് അനുയോജ്യമായ സമയമായി കണക്കാക്കുന്നു.
പഠനം, ജ്ഞാനം, കൃതജ്ഞത എന്നിവയുടെ ആഘോഷമാണ് ഗുരു പൂര്‍ണിമ. വിവിധ വിഷയങ്ങളാല്‍ വലയം ചെയ്യപ്പെടുന്ന ഒരു കാലഘട്ടത്തില്‍, ആത്മീയ ഗുരുവോ പരിശീലകനോ, അദ്ധ്യാപകനോ, രക്ഷിതാവോ, ഡിജിറ്റല്‍ ഉപദേഷ്ടാവോ ആകട്ടെ, ഒരു യഥാര്‍ത്ഥ അദ്ധ്യാപകന്റെ മാര്‍ഗ്ഗനിര്‍ദ്ദേശ സാന്നിധ്യം കൂടുതല്‍ നിര്‍ണായകമാവുകയും മതത്തിനും ആചാരങ്ങള്‍ക്കും അതീതമാവുകയും ചെയ്യുന്നു. ഭൗമരാഷ്‌ട്രീയ സംഘര്‍ഷങ്ങള്‍ വര്‍ദ്ധിച്ചുവരുന്ന 21-ാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ പ്രവചനാതീതമായ മേഖല, ഭീകരത, തീവ്രവാദം, മയക്കുമരുന്ന് കടത്ത്, സൈബര്‍ യുദ്ധം, മാനസികാരോഗ്യ പ്രശ്‌നങ്ങള്‍ എന്നിവയുടെ ഭീഷണി യുവാക്കളെ വേട്ടയാടുന്നു, ഈ അവസരത്തില്‍ ഗുരു പൂര്‍ണിമയുടെ സത്ത മുഴുവന്‍ ലോകത്തിനും ആഴത്തില്‍ പ്രസക്തമാണ്. ധാര്‍മ്മികതയുടെ അഭാവം, തെറ്റും ശരിയും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസങ്ങള്‍ തിരിച്ചറിയാനുള്ള കഴിവില്ലായ്മ എന്നിവ ഉയര്‍ന്നുവരുന്ന വെല്ലുവിളികളാണ്. കൂടാതെ സമീപകാല വാര്‍ത്താ തലക്കെട്ടുകളിലൂടെ അത് സാമൂഹിക ഘടനയെ തകര്‍ത്തു. തെറ്റിന്റെ പാതയില്‍ നിന്ന് ഒരാളെ പിന്നോട്ട് വലിക്കാന്‍ ഗുരുവിന്റെ നിഴലിന് പോലും സാധിക്കും.
ഡിജിറ്റല്‍ യുഗത്തിലേക്ക് നാം കൂടുതല്‍ നീങ്ങുമ്പോള്‍, ഗുരു പൂര്‍ണിമയുടെ കാലാതീതമായ സന്ദേശം നമ്മെ അറിവ് തേടാനും, ആന്തരിക മാര്‍ഗനിര്‍ദേശം വീണ്ടും കണ്ടെത്താനും,
നമ്മുടെ ഉപദേഷ്ടാക്കളെ ബഹുമാനിക്കാനും, മറ്റുള്ളവര്‍ക്ക് വെളിച്ചത്തിന്റെ ഉറവിടങ്ങളായി മാറാനും പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നു. മൂല്യാധിഷ്ഠിതമായ ഒരു മാനവികത കെട്ടിപ്പടുക്കുന്നതിനുള്ള ഏക മാര്‍ഗമാണിത്.