கடந்த 2006ஆம் ஆண்டு தி.மு.க ஆட்சி குறித்துப் பேசும் ஷ்யாம், “அப்போது தி.மு.க அரசு மைனாரிட்டியாக இருந்தது. பா.ம.கவுக்கு 18 எம்.எல்.ஏக்கள் இருந்தனர். ஆனால், நெருக்கடி கொடுத்து ஆட்சியில் பங்கேற்கவில்லை” என்கிறார்.

“மத்திய ஆட்சியில் காங்கிரஸ் இருந்ததால் 34 சட்டமன்ற உறுப்பினர்கள் இருந்தும் ஆட்சியில் பங்கேற்பதை அவர்களும் வலியுறுத்தவில்லை. மத்திய சுகாதாரத்துறை அமைச்சராக அன்புமணி பொறுப்பில் இருந்ததால், அவர்களும் ஆட்சியில் பங்கு கோரவில்லை” என்கிறார் ஷ்யாம்.

தி.மு.க, 2006 சட்டமன்றத் தேர்தல் முடிவுகளுக்குப் பிறகு 96 இடங்களில் மட்டுமே வெற்றி பெற்றது. கூட்டணியில் இடம்பெற்றிருந்த காங்கிரஸ் 34 இடங்களிலும் பா.ம.க 18 இடங்களிலும் மா.கம்யூ 9 இடங்களிலும் இ.கம்யூ 6 இடங்களிலும் வெற்றி பெற்றிருந்தது.

ஆட்சியில் பங்கு என்ற முழக்கத்தை அப்போது காங்கிரஸ் நிர்வாகிகள் சிலர் முன்வைத்தாலும், முதலமைச்சராக இருந்த கருணாநிதி அதற்கு இடம் அளிக்கவில்லை.

கூட்டணியில் கூடுதலாக இடங்கள் கிடைக்காதா என்பதற்காக இவ்வாறு அரசியல் கட்சிகள் பேசுவதாகக் கூறிய ஷ்யாம், “ஜனவரி மாதம் தொடங்கும்போது இதைப் பற்றிப் பெரிதாக விவாதம் எழுவதற்கு வாய்ப்பில்லை” என்றார்.

“தற்போதைய காலகட்டத்தில் கூட்டணி என்பது அவசியமாகிவிட்டது. கூடுதல் இடங்களை ஒதுக்காவிட்டால் சென்றுவிடுவேன் எனக் கூறுவதைத் தவிர்க்க முடியாது. கட்சி உறுப்பினர்கள் மத்தியில் மதிப்பு கிடைக்க வேண்டும் என்பதற்காகவும் கூட்டணி ஆட்சி முழக்கம் முன்வைக்கப்படுகிறது” என்கிறார் மூத்த பத்திரிகையாளர் சிகாமணி.

கூட்டணி ஆட்சி பேச்சுகளால், யார் யாருக்கு தர்ம சங்கடம் என்பதைத் தாண்டி ‘ஒரு கட்சியால் இன்னொரு கட்சி பலன் அடையும்போது அதைப் பகிர்ந்து கொள்ள வேண்டும்’ என்ற அடிப்படையில் இத்தகைய கருத்துகளை சிறிய கட்சிகள் முன்வைப்பதாகவும் சிகாமணி குறிப்பிட்டார்.

“தேர்தல் நெருங்கும் வரை இதுபோன்ற மோதல்கள் வரவே செய்யும்” என்கிறார் அவர். “ஜனநாயகத்தில் இதைத் தவிர்க்க முடியாது. ஒவ்வொரு கட்சிகளும் தங்கள் இருப்பைத் தக்கவைக்க விரும்பும்.”

மேலும், “கூட்டணிக் கட்சிகளை தி.மு.க சமாளித்துவிடும். ஆனால், அ.தி.மு.க பலவீனமான நிலையில் உள்ளதால் அவர்களால் தங்களின் கூட்டணிக் கட்சிகளைச் சமாளிக்க முடியுமா என்பதுதான் கேள்விக்குறி” என்கிறார் சிகாமணி.