இந்தியாவின் பொருளாதாரத் தலைநகரான மும்பையில் மராத்தி மொழி பேசும் மக்கள் அதிக அளவில் உள்ளனர்.

ஆனால் இந்தி, குஜராத்தி உள்ளிட்ட பிற இந்திய மொழிகளைப் பேசும் மக்களும் பல ஆண்டுகளாக இங்கு வசித்து வருகின்றனர்.

வணிகம் அல்லது வேலைவாய்ப்புக்காக இங்கு குடியேறிய அத்தகைய குடும்பங்களின் எண்ணிக்கை இப்போது இங்கு அரசியலிலும் முக்கியப் பங்கு வகிக்கிறது.

மும்பையின் குர்லாவில் வசிக்கும் ஹஸ்தி ஜெயின், ஒரு பட்டயக் கணக்காளர் மற்றும் தொழிலதிபர்.

“இங்கே உருவாக்கப்பட்ட மாநிலங்கள் மொழியை அடிப்படையாகக் கொண்டவை. இதுதான் வரலாறு. எல்லோரும் தங்கள் மாநிலத்தை நேசிக்கிறார்கள், மும்பையில் எல்லோரும் மராத்தியை விரும்புகிறார்கள். அதில் எந்த விவாதமும் இல்லை.

ஆனால் அனைவருக்கும் மராத்தி தெரியாது. பல வணிகக் குடும்பங்கள் பிற மாநிலங்களிலிருந்து வந்துள்ளன, எனவே அவர்களால் மராத்தியைத் தெளிவாகப் பேச முடியாது. ஆனால் அவர்கள் நிச்சயமாக முயற்சி செய்கிறார்கள். இதை அனைவரும் புரிந்து கொள்ள வேண்டும் என்று நான் நினைக்கிறேன். நாம் அனைவரும் இந்தியர்கள். இதுபோன்ற விஷயங்கள், குறிப்பாக வணிக சமூகத்தில் மக்களிடையே பயத்தை உருவாக்குகின்றன” என்கிறார் ஹஸ்தி ஜெயின்.

லலித் ஜெயின் பல வருடங்களாக மும்பையில் நகை வியாபாரம் செய்து வருகிறார். தற்போது மொழி தொடர்பாக ஒரு சர்ச்சை இருந்தாலும், மும்பைக்கு இது ஒரு புதிய விஷயம் அல்ல என்று அவர் கருதுகிறார்.

“நான் இங்கே தான் பிறந்தேன். பிறந்ததிலிருந்தே மராத்தி நன்றாகப் பேசுவேன். குடும்பத்தில் உள்ள எங்கள் அனைவருக்கும் மராத்தி தெரியும். பிற மாநிலங்களைச் சேர்ந்தவர்களில் மராத்தி தெரியாதவர்கள் மிகவும் குறைவாகத்தான் இருக்கிறார்கள். இதுபோன்ற பதற்றமான சம்பவங்கள் அவ்வப்போது நடந்து கொண்டு தான் இருக்கின்றன. மும்பையில் என்ன நடந்ததோ அந்தச் சூழல் ஒரு சில நாட்கள்தான் நீடிக்கும். இங்கு எல்லாம் மீண்டும் இயல்பு நிலைக்குத் திரும்பும்” என்கிறார் லலித் ஜெயின்.

இந்த வன்முறைக்கு மும்பையின் வணிக அமைப்புகளும் எதிர்ப்பு தெரிவித்து அரசாங்கத்தின் மீது கேள்விகளை எழுப்பியுள்ளன.

மும்பை சில்லறை வர்த்தகர்கள் நலச் சங்கத்தின் தலைவரான வீரேன் ஷா, “மும்பை மற்றும் மகாராஷ்டிராவில் வணிகம் செய்ய மராத்தி தெரிந்திருப்பதும் பேசுவதும் அவசியம் என்பதை நான் ஒப்புக்கொள்கிறேன். எந்தவொரு தொழிலதிபரையோ அல்லது கடைக்காரரையோ மிரட்ட யாருக்கும் உரிமை இல்லை. ஒரு கடைக்காரரை அவர் ஒரு மொழியில் பேசவில்லை என்பதற்காக அடிப்பது சட்டத்திற்கு எதிரானது. இதை நாங்கள் எதிர்க்கிறோம், மேலும் வீடியோவில் எல்லாம் தெளிவாகத் தெரிந்த பிறகும், அரசாங்கம் ஏன் கடுமையான நடவடிக்கை எடுக்கவில்லை என்பது ஆச்சரியமாக இருக்கிறது?” என்றார்.

மராத்தி இயக்கத்துடன் தொடர்புடைய எழுத்தாளர்களும் மராத்தி மற்றும் இந்தி தொடர்பாக எழும் சூழ்நிலை குறித்து கவலைப்படுகிறார்கள்.

இதுபோன்ற சம்பவங்களால் ஒரு மொழியின் கல்வி தொடர்பான பிரச்னை, தேவையற்ற அரசியலாக மாறுகிறது என்று அவர்கள் கருதுகிறார்கள்.

இத்தகைய வன்முறையால் மனவேதனை அடைந்துள்ள எழுத்தாளர் பிரக்யா தயா பவார், அதனை எதிர்க்கிறார். மொழி இயக்கம் தொடர்பான வன்முறையை அவர் ஒரு பேஸ்புக் பதிவில் கண்டித்துள்ளார்.

“மகாராஷ்டிராவில் வளர்ந்து வரும் மராத்தி மொழி இயக்கத்தில் மிக முக்கியமான விஷயம், முதல் வகுப்பிலிருந்தே ‘மூன்றாம் மொழி’ பாடத்திட்டத்தில் சேர்க்கப்படுவது என்பது குறித்து நாம் அனைவரும் அறிவோம். இது குழந்தைகளுக்கு நல்லதல்ல என்று பல அறிஞர்கள் கூறியுள்ளனர், நாங்களும் அதை எதிர்க்கிறோம். ஆனால் இந்தி பேசுபவர்கள் மீதான வன்முறையால் இந்த இயக்கத்தின் முக்கியத்துவம் பாதிக்கப்படுவதாக நான் உணர்கிறேன். அது நடக்கக்கூடாது” என்று பிரக்யா தயா பவார் பிபிசியிடம் கூறினார்.

மாநில அரசின் கல்வித் துறை, பள்ளிகளில் முதலாம் வகுப்பில், இந்தியை மூன்றாம் மொழியாகக் கற்பிக்க முடிவு செய்தபோது இந்தப் பிரச்னை தொடங்கியது.

இதுவரை, மாநிலத்தில் முதலாம் வகுப்பிலிருந்து மராத்தி மற்றும் ஆங்கிலம் மட்டுமே கற்பிக்கப்படுகின்றன.

இந்த முடிவு வெளியானவுடன், மகாராஷ்டிராவில் அரசியல் களம் சூடுபிடித்தது. தென் மாநிலங்களைப் போலவே, இந்தி மொழி தொடர்பாக இங்கும் எப்போதும் எதிர்ப்பு அரசியல் இருந்தே வந்துள்ளது.

சிவசேனா அல்லது மகாராஷ்டிரா நவநிர்மாண் சேனா போன்ற கட்சிகள் எப்போதும் இதை எதிர்த்து வருகின்றன. இந்தி என்ற பெயரில் உள்ளூர் மக்களுக்கு எதிராக அரசியல் செய்யப்படுவதாக அவர்கள் குற்றம் சாட்டி வருகின்றனர்.

சர்ச்சை தொடங்கியவுடன், மத்திய அரசு அறிமுகப்படுத்திய புதிய கல்விக் கொள்கையில் ‘மும்மொழிக் கொள்கை’ , அதாவது முதல் வகுப்பிலிருந்தே மூன்று மொழிகளைக் கற்பிப்பதற்கான ஏற்பாடு இருப்பதாக அரசாங்கம் முதலில் கூறியது.

பின்னர் மொழியியல் மற்றும் கல்வி வல்லுநர்கள் பலரும் இதற்கு எதிர்ப்பு தெரிவித்து, முதல் வகுப்பு குழந்தைகளுக்கு இது எளிதானது அல்ல என்று கூறினர்.

சிவசேனா (UBT) அல்லது எம்என்எஸ் போன்ற கட்சிகள் இதை எதிர்த்தது மட்டுமல்லாமல், கல்வி தொடர்பான பல அமைப்புகளும் அரசியல் கட்சிகளும் ஓர் இயக்கத்தைத் தொடங்கின.

இதன் பின்னர், மாநில அரசு ஒரு படி பின்வாங்கி, கட்டாயமாக இந்தி கற்பிக்க வேண்டும் என்ற முடிவை ரத்து செய்து, சில மாணவர்கள் மூன்றாவது மொழியைத் தேர்வு செய்ய விரும்பினால், அவர்கள் அவ்வாறு செய்யலாம் என்று கூறியது.

ஆனால் இதுவும் போராட்டத்தில் எந்த தாக்கத்தையும் ஏற்படுத்தவில்லை, அதனைத் தொடர்ந்து அரசாங்கம் பின்வாங்கியது.

இந்த மொழிப் பிரச்னை மகாராஷ்டிர அரசியலில் ஒரு முக்கியமான சூழலை உருவாகியுள்ளது. 2009 முதல் ஒருவருக்கொருவர் எதிராக அரசியல் செய்து வரும் உத்தவ் தாக்கரே மற்றும் ராஜ் தாக்கரே, மொழி இயக்கத்திற்காக ஒன்றிணைவதாக அறிவித்தனர். ஜூலை 5 ஆம் தேதி, அவர்கள் அரசாங்கத்திற்கு எதிராக ஒரு முன்னணியை அறிவித்தனர்.

தாக்கரே சகோதரர்களின் பேரணிக்கு முன்னதாக, ஜூன் 29 அன்று, போராட்ட சூழலைக் கருத்தில் கொண்டு, முதல்வர் தேவேந்திர ஃபட்னாவிஸ், முதல் வகுப்பிலிருந்து ‘மூன்றாம் மொழி’ கற்பிக்கும் மாநில அரசின் முடிவை வாபஸ் பெற்று, இதுகுறித்து ஆய்வு செய்ய நரேந்திர ஜாதவ் குழுவை அமைப்பதாக அறிவித்தார்.

ஆனால் மகாராஷ்டிராவில் பல ஆண்டுகளாக நடந்து வரும் மொழி அரசியலின் தாக்கம் தெருக்களிலும் காணப்பட்டது, மராத்தி தவிர பிற மொழிகளைப் பேசும் மக்கள் தாக்கப்பட்டனர்.

ஜூலை 5 ஆம் தேதி, உத்தவ் மற்றும் ராஜ் தாக்கரே ஆகியோர் மாநில அரசாங்கத்திற்கு எதிரான தங்கள் இயக்கத்திற்காக மும்பையில் ஒரு பேரணியை ஏற்பாடு செய்தனர்.

இதில், “இந்த சிறிய சர்ச்சைக்கு மராத்தி மற்றும் பிற மொழிகளின் சாயம் கொடுக்கப்பட்டது. இப்போது நாங்கள் வியாபாரிகளை அடித்தோம் என்று கூறப்படும். ஒரு பெரிய பிரச்னை உருவாக்கப்படும். ஆனால் யாரையும் அடிக்காதீர்கள். பிற மொழிகள் பேசும் மக்களுடனோ அல்லது குஜராத்தியர்களுடனோ எங்களுக்கு எந்த விரோதமும் இல்லை” என்று ராஜ் தாக்கரே கூறினார்.

– இது, பிபிசிக்காக கலெக்டிவ் நியூஸ்ரூம் வெளியீடு